Rörsýn sérfræðigeirans og það þegar ég var feiminn...

Við sem eigum fötluð börn þekkjum mörg þá baráttu sem hér er lýst. Barn sem þarf á því að halda að vera með sínum líkum í sérskóla er skyldað í bekk með "venjulegum" börnum af því að blöndunin er regla ofar hagsmunum barnsins.

Við Elín stóðum í þessari baráttu með Magnúsi okkar fyrir næstum 15 árum síðan og síðan þá hefur ástandið heldur versnað. Það er samt að verða svolítil glufa í umræðunni. Þá var maður eiginlega feiminn (já, já ég get líka verið feiminn!!) við að viðurkenna að maður berðist fyrir því að barnið væri í sérdeild,- samkvæmt pólitískum rétttrúnaði átti maður að berjast fyrir því að barnið væri alltaf og eingöngu haft með "heilbrigðum" börnum. Það þó að hagsmunir barnsins og vellíðan lægi algerlega með því að fá að vera með sínum jafningjum.

Auðvitað snerist þetta í okkar tilviki og mörgum öðrum jafnhliða um peninga. Við höfum oft séð þess dæmi að ríki og sveitarfélög spara peninga með því blönduninni og því að neita að byggja upp sértæka þjónustu. Og við sem köllum eftir sambýlum fyrir þá sem þau þurfa erum úthrópuð sem afturhald!

„Okkar vilji skiptir engu máli“

Athugasemdir

[Guðmundur S. Brynjólfsson (IP-tala skráð) 28.11.2012 kl. 22:02]

Heill og sæll

Það virðist aftur og aftur sannast að hagur barnsins kemur í humátt á eftir hag og áhugamálum meintra sérfræðinga.

Það er því miður of víða þannig í okkar samfélagi að sérfræðingarstóð sem lifir á engu nema eigin tilvist hrókerar fólki fram og til baka eftir blindgötum, eftir behag, í engum tilgangi nema þeim að staðfesta með sjálfu sér einhver vafasöm vísindi úr útlendum bókum.

[Þórir Kjartansson, 28.11.2012 kl. 22:58]

Ég velti því oft fyrir mér hvað það var miklu betra að lifa í þessu þjóðfélagi áður en sérfræðingastóðið  fór að gera alla hluti að stórvandamálum.  

[Anna Dóra Gunnarsdóttir, 29.11.2012 kl. 00:08]

Það hefur vafalaust verið til einhverra bóta að leggja niður Kópavogshæli og Sólborg á Akureyri, deila fólki niður á smærri einingar og kalla það sambýli, en fyrr má nú leggja af það sem að þroskaskertum snýr. Það er augljóst mál að margir þroskaskertir ráða engan veginn við að ganga í hefðbundinn skóla með jafnöldrum sínum sem hafa fulla greind. Sífellt er klifað á því að allir eigi sama rétt til skólagöngu og að fatlaðir eigi heimtingu á að fá inni í almennum grunnskólum.  En það vill gjarnan gleymast að allir eiga líka tilkall til skólagöngu með jafningjum sínum, þar sem þeir finna sig ekki vanmáttuga og einangraða gagnvart skólafélögunum. Ég veit svosem ekki hvar þessi mál eru almennt stödd í kerfinu og hvað ætla má að verði gert til úrbóta, en mín tilfinning er sú, að enn sé langt í land og að við verðum að hafa okkur öll við til að koma málum í réttan farveg - fyrir alla.

[Guðrún María Óskarsdóttir., 29.11.2012 kl. 01:05]

Góður pistill Bjarni.

kv.Guðrún María.

[Ómar Ragnarsson, 29.11.2012 kl. 11:40]

Vandamálið, sem hið oft svo ósveigjanlega opinbera kerfi skapar, getur líka verið í hina háttina, að hið opinbera heimtar, að barn, sem er andlega fullkomlega eðlilegt, er skikkað til að fara á sérstofnun. Þannig var það með fatlað barn okkar hjóna fyrir tæpum 40 árum, sem ólst upp í stórum systkinahópi og var aðeins líkamlega fatlað þannig að það varð að vera í hjólastól, en var andlega mjög vel sett og átti auðvelt með að læra og vera innan um "venjulegt" fólk og jafnaldra sína. Kerfið heimtaði að það færi ekki í skólann sem systkini þess og vinir voru í, og ef við hefðum ekki verið svo heppinn að amma þess var kennari í hverfisskólanum og skólastjórinn og samkennarar velviljaðir, hefði það aldrei fengið að fara venjulegan menntaveg, allt upp í það að útskrifast úr MH og syngja með kórnum þar og fara í ferðir út um heim með honum. Við urðum sjálf að koma barninu í og úr skóla og fengum engan stuðning til þess. "Rörsýnin" sá til þess að setja eins miklar hindranir fyrir okkur og unnt var.  

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 29.11.2012 kl. 18:01]

Góður pistill Bjarni. Það vantar fólk með mismunandi reynslu af fötlun, til að stjórna þessu svokallaða kerfi. Þekking og reynsla á sérþörfum barna/fullorðinna er ekki kennd í sérfræðinámi háskólanna. Það verður víst bið á því og slíkar staðreyndir verði viðurkenndar af háskóla-keyptri sérfræði(rörsýn)-stjórnsýslunni.

M.b.kv.