Á límingum yfir Davíð...

Það hefur enginn maður annað eins lag á að taka íslenska þjóð á límingunum eins og Davíð Oddsson og líklega telst maður ekki bloggari ef maður bloggar ekki um Davíðsræðuna! sem ég er að hlusta á núna í morgunsárið.

Ræðan er vitaskuld pólitísk, full af skotum og sumum undir beltisstað. En það er merkilegt að sjá ESB-sinna Sjálfstæðisflokksins, krata og fólks sem gerir tilkall til að vera talið til vinstri lenda á innsoginu fjalla um þessa  ræðu út frá því hvort Davíð sé bitur, hvort orðræðan sé makleg og Vilhjálm Egilsson skýla sér bakvið það að með honum í Endurreisnarnefndinni hafi verið 80 aðrir nafnlausir einstaklingar.

Við yfirlit yfir bloggheima sé ég enga af þessum gagnrýnendum fjalla efnislega um hina dreifðu eignaraðild bankanna sem Samfylkingin beinlínis barðist beinlínis gegn. Þetta er ekkert nýtt en þeir stjórnmálamenn sem höfðu allt sitt pólitíska fóður úr Fréttablaðinu þurfa að gera upp sín mistök. Ég hef heldur ekki séð neinn fjalla efnislega um þau augljósu tengsl sem eru milli margra þeirra talsmanna ESB-aðildar og útrásarvíkinganna. 

ESB og könnunarviðræðurnar...

...Vel er líklegt að í þeim viðræðum verði reynt að velta við hverjum steini í samningnum um Evrópska efnahagssvæðið og hjá stofnunum þess. Hvað út úr því kemur veit enginn en það er barnaskapur að halda að allt geti lagst aftur í sama far ef aðild að Sambandinu verður hafnað í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Þegar flókin mál eru skoðuð upp á nýtt kemur jafnan eitthvað á daginn sem menn skilja á ólíkan veg og þykir rétt að endurskoða. Við „samningaborðið" verður Ísland með afleita stöðu ef gagnaðilinn reynir að nota tækifærið og færa eitthvað til okkur í óhag.Þá er raunar eins víst að „könnunarviðræðurnar" endi með að valið standi milli þess að ganga í Sambandið eða enda með verri stöðu en áður. ...

Atli Harðarson (sjálfstæðismaður og bróðir minn) skrifar um ESB málin á síðu sinni í dag, afar athyglisverðan pistil þar sem hann rekur meðal annars ofan af þeim barnaskap og tvöfeldni sem felst í því að tala umsókn að ESB sem einhverskonar hlutlausa könnun og part af lýðræðinu. Það eru reyndar endalok lýðræðis í þeirri mynd sem við þekkjum það ef löggjafarvaldið er flutt úr landi og við höfum eftir það álíka mikið um okkar eigin mál að segja eins og Grímseyingar þegar þeir hafa sameinast Akureyrarkaupstað.

Þakkir heimska Bjarna til hans drýldna Jóns

Var vakinn upp fyrir níu í morgun með þeim fréttum að Jón Baldvin kallaði mig mannvitsbrekku í hálærðri ritgerð í opnu Morgunblaðsins. Umfjöllunarefnið var einkanlega Björn Bjarnason sem er hér fært mjög til foráttu að hafa í ESB málum sömu skoðun og heimskinginn Bjarni Harðarson. 

Sem betur fer tókst mér nú að sofna aftur í minni heimsku og þótti nú heldur vænt um að Jón Baldvin gæti enn gamall maðurinn fundið sér til skammar og skemmtunar.

En ef að ESB-sinnar eiga þessi rök sterkust að kalla okkur ESB-andstæðinga heimska þá er þeim það frjálst og ekki ætla ég að leggja mat á það hvar ég er á greinarvísitölukvarða Jóns Baldvins Hannibalssonar.

Veit þó að í fræðum Baldurs Þórhallssonar er ég flokkaður með því fólki sem hefur frekar litla eða jafnvel neikvæða evrópuvitund en um þá tegund vitundar hafa menn við Hí skrifað heilu doktorsritgerðirnar og eru skringifræði.

Eignarhaldsfélög stjórnmálamanna og síðbúið sorrí

Eignarhaldsfélög stjórnmálamanna halda aðalfundi sína og þar gerast stórtíðindi. Geir H. Haarde fráfarandi formaður sem hefur margoft lýst því yfir að flokkurinn hafi alltaf gert allt rétt biðst nú fyrst afsökunar. Flokksmenn eru ánægðir með að hann skuli fyrst viðurkenna þessa mistök á innanhússfundi í flokknum en það er síðan flokksins að biðja þjóðina afsökunar.

Flokkshöllum þykir þetta vitaskuld orðhengilsháttur og auðvitað skiptir þetta engu stóru. Við erum öll jafn blönk hvort sem Sjálfstæðisflokkurinn segir sorrí en óneitanlega er þetta kúnstugt að Geir skuli ekki standa þjóðinni reikningsskil gjörða sinna...

Gamla kratastefnan í ESB málum samþykkt í öllum fjórflokknum!

Nú hefur ESB-sinnum tekist að berja í gegnum allan fjórflokkinn þá stefnu að efnt skuli til ESB kosninga. Það er smá útfærslumunur á því hvenær og hvernig þær kosningar skuli haldnar en allir flokkarnir hafa gert að baráttumáli sínu þá gömlu draumsýn esb-krata að byrja á kosningaferli sem aðeins getur endað á einn veg. Þegar lýðræðishugsunin er sú að kosið skuli þar til "rétt" niðurstaða er fengin þá er alveg ljóst að ESB-sinnar hafa sigrað um leið og menn samþykkja að byrja leikinn. Það  breytir engu þó að þjóðin segi einu sinni nei, bara smá töf á ferlinu. 

Framan af síðasta kjörtímabili var það einmitt stefna Samfylkingarinnar að knýja fram atkvæðagreiðslu um það að senda sendinefnd út til Brussel. Þessa sömu stefnu tók ESB sinninn Birkir Jón upp í Framsóknarflokknum á síðasta vetri og varð upphaf að þeim klofningi sem endaði með afsögn Guðna Ágústssonar síðastliðið haust.

ESB andstæðingar í bæði Sjálfstæðisflokki og VG hampa því að þeir hafi unnið mikla sigra vegna þess að í flokkssamþykktunum er jafnframt tekið fram að flokkar þessir telja að hagsmunum Íslands "hafi verið" betur borgið utan ESB en athygli vekur að þetta er þátíðarsögn í ályktunum beggja flokka. 

Sjálfstæðisflokkur gengur reyndar heldur lengra í að tefja málið en hinir flokkarnir en það er töf sem getur orðið afar dýrkeypt eins og ég bloggaði um í morgun.

Ábyrgðin er hjá EES

Þrátt fyrir seinar afsakanir eru athyglisverðir sprettir í landsfundarræðu Geirs H. Haarde og hann staðfestir nú og enn og aftur þá skoðun sína að EES samningurinn er mestur orsakavaldur bankahrunsins á Íslandi. Með honum voru innleiddar reglur sem engan vegin geta hentað litlu hagkerfi - og reyndar vafamál að þær henti nokkru hagkerfi.

Hitt atriðið sem vakti athygli mína í ræðu Geirs voru hugmyndir hans um tvær atkvæðagreiðslur. Nú er mjög líklegt að það yrði samþykkt af meirihlutanum að leyfa ESB sinnum að fara í viðræður. En um leið og samninganefndin færi til samninga með slíka atkvæðagreiðslu bakvið sig þá veikir það stöðu hennar til samninga,- með vissum hætti væri samninganefnd ESB með þann meirihluta á bakvið sig í því keppikefli að það yrðu að takast samningar. Þessvegna er hugmyndin um forkosningu fyrir samningaviðræður afar vanhugsuð.

Það mætti aftur á móti velta fyrir sér sérstakri atkvæðagreiðslu um það hvort þjóðinni sé alvara með að afnema fullveldisákvæði Stjórnarskrárinnar.

Verkefni dagsins er aftur á móti að fá fram endurskoðun á EES-samningnum sem kannski er lag til eins og Jón B. Lorange hefur bent á.

Bókaverslun ríkisins og heilbrigð samkeppni

Sigurður Salvarsson skrifar ágæta grein um okkur bóksala í Morgunblaðinu í dag og ég vil þakka hlý orð í okkar garð. Ég er samt hugsi yfir þeirri sannfæringu greinarhöfundar að ríkisbankanum Kaupþingi beri nú að gera allt sem hægt er til að halda lífinu í þeirri keðju bókaverslana sem nú eru komnar á ríkisframfæri.

Ég hef sem bóksali keppt við þessar verslanir og mátt hafa mig allan við að bjóða sambærileg verð. Ég vissi ekki í fyrra og hitteðfyrra að ég væri að keppa við búðir sem ætluðu svo að senda reikninginn fyrir sínum undirboðum til ríkisins, á skattgreiðendur. 

Ég hefi fyrr kallað eftir því að við uppgjör kreppunnar verði réttlæti kapítalismans látið gilda. Það er engin önnur leið til og ég held reyndar að það geti skapað gríðarleg sóknarfæri fyrir lítil og meðalstór fjölskyldufyrirtæki að glannakeðjurnar fái að fara veg allra vega. 

Að þessu sögðu vil ég samt taka undir með Sigurði að vissulega eru margar þessar verslana miklar menningarstofnanir. En þær verða það ekki síður þó að þær verði reknar hver fyrir sig innan þess eðlilega ramma fyrirtækjarekstrar að hver verðleggi sína vöru í heilbrigðri samkeppni í samræmi við það að geta staðið skil gagnvart sínum skuldunautum.

Sérkennileg viðhorf gagnvart fötlun

Það eru vægast sagt sérkennileg sjónarmið sem birtast okkur í þessum dómi gagnvart hegðan hjá fötluðu barni. Ég er ekki að segja að kennarinn sé ofsæll af því að fá bætur en hefði talið miklu eðlilegra að skólinn hefði verið dæmdur til þeirra bótaábyrgðar.

Það er viðurkennt að fötlun á borð við einhverfu hefur áhrif á skapsmuni og getur orsakað hvatvísi og stjórnleysi. Hér fer saman mikil hvatvísi og slysalegt atvik. Ég velti fyrir mér hvaða áhrif þetta hefur á ábyrgð foreldra fatlaðra barna sem eru samkvæmt þessu í fullri ábyrgð foreldra þó svo að skólinn hafi í þessu tilviki tekið við umsjóninni.

Þarf að greiða kennara bætur

Bannaðar skoðanir og baráttan fyrir sjálfstæði

Barátta lítillar eyþjóðar fyrir sjálfstæði sínu tekur á sig ýmsar myndir. Nú síðast þá að engum dyrum má nú loka gagnvart ESB sinnum, hvorki í umræðu né pólitísku starfi. Og ESB sinnarnir ætla sér svo sannarlega inn um allar glufur sem þeir komast.

Fulltrúar fjórflokksins býsnast nú mjög yfir því að það sé orðin til pólitísk hreyfing þeirra sem vilja standa utan ESB og að ESB sinnum skuli ekki hleypt  að starfi L - lista fullveldissinna. Þannig réðist áhrifamaður VG að hreyfingunni í nýlegum sjónvarpsþætti og sakaði hana um að vera afar ófrjálsa fyrst liðsmenn væru sammála í þessu máli.

Hugarheimur þeirra sem vilja afhenda útlendingum sjálfstæði landsins er utan þess sem ég fæ skilið. En ég hefi fyrir löngu áttað mig á vinnubrögðum þessa hóps. Hún miðar öll að því að gera hófsama sjálfstæðissinna tortryggilega og læða sér svo inn í allar stjórnmálahreyfingar, smáar sem stórar. Þannig sjáum við nú ESB sinna spretta upp í starfi Vinstri grænna og nýlega gekk einn af ESB sinnum Samfylkingarinnar til liðs við Frjálslynda flokkinn. Í prófkjörum Framsóknarflokksins takast fyrst og fremst á sannfærðir ESB sinnar, hálfvolgir ESB sinnar og hópur kleifhuga sem telur að það eigi ekki að ganga í ESB en samt að sækja um aðild.

Kleifhugaeinkennið er einnig ríkjandi í Sjálfstæðisflokki. Þar á þjóðfrelsið sér formælendur fáa og ekki hægt annað en að dáðst að Pétri Blöndal alþingismanni sem stendur þar þá vakt að minna flokksbræður sína á heiti flokksins.

 Hættulegasti áróður ESB sinna fyrir komandi kosningar er að ESB inngangan sé mál sem engu skipti nú enda ekki á dagskrá. Það er alveg ljóst að mál þetta verður meira á dagskrá eftir kosningar en nokkru sinni enda verður Samfylkingin í lykilstöðu við stjórnarmyndun. Nú munu allir flokkar koma knékrjúpandi fyrir kratamaddömmunni og biðja hana að taka sig upp í stjórnarsængina.

Landsmenn sáu glöggt í vetur hvernig mikill meirihluti þingmanna Sjálfstæðisflokks var tilbúinn til að leggja í ESB viðræður til að halda stjórnarsamstarfinu við Samfylkingu og þess þá heldur verða þeir tilbúnir eftir kosningar.

Í Framsóknarflokki verður sem nú Höskuldur einn í þröskuldi ESB væðingar og hjá VG stefna nú vígreifir ESB sinnar á þing. Frjálslyndi flokkurinn hefur lengi látið kúgast af þeirri bábylju að allir flokkar verði að leyfa ESB sinnum að vera innanborðs.

L - listi fullveldissinna verður eini valkostur þeirra sem vilja ljá lýðveldinu og sjálfstæðinu óskoraðan stuðning sinn.

(Birt í Fréttablaðinu 26. mars 2009)

Októberstjórnin á Íslandi og ESB

Stóru flokkarnir halda aðalfundi sína um þessar mundir og sverja sumir vinum trúnaðareiða og festa óvinum niður hæla fyrir hólmgöngur. Um vélráð þessi gildir þó líkt og borgarísjaka að aðeins sér í toppinn.

 

Nýliðin helgi með fundarsamþykkt VG í þá veru að sverja Samfylkingu trúnaðareiða fyrir kosningar eiga sér forsögu allt frá í október. Þó ekki hafi komist í hámæli þá hefur sá sem hér ritar vissu fyrir að núverandi stjórnarfyrirkomulagi var fyrst komið á flot í októbermánuði í samtölum Össurar Skarphéðinssonar og fleiri Samfylkingarmanna við forystumenn VG og þáverandi varaformann Framsóknarflokksins, Valgerði Sverrisdóttur.

Að þeirri stjórnarmyndun komu 5 þingmenn Framsóknarflokksins en þar með var tryggður lágmarksmeirihluti.

ESB andstæðingum haldið utan við

Nú veit ég ekki hvað varð til að þessi áform Össurar urðu ekki að veruleika þá strax en það lá fyrir að talið var heppilegast að halda bæði þeim sem hér ritar og þáverandi formanni Framsóknarflokksins utan við þessar viðræður. Mig grunar að Ingibjörg Sólrún hafi hér þrátt fyrir allt tekið í taumana og viljað sýna Sjálfstæðisflokki meiri heiðarleika í samskiptum en samflokksmenn hennar töldu nauðsynlegt.

Eins og alþjóð veit tókst vinstri flokkunum nokkrum mánuðum síðar að koma fyrirætlunum sínum í kring en þá voru við Guðni líka farnir af vettvangi. Spaugilegast í þeim leik var að sjá hvernig hin gamla lumma haustsins var nú látin líta út eins og splunkuný uppgötvun Framsóknarformannsins nýja, honum og flokki hans að lokum til mikils tjóns.

ESB undirmál Steingríms

Það fyrsta sem ég varð var við þessa október-stjórnarmyndun var þegar varaformaður og þingflokksformaður kölluðu inn á sérstakan þingflokksfund sveit ESB-sinna úr banka- og viðskiptalífi sem við síðar fréttum að hefði í sömu viku heimsótt bæði Vinstri græna og Samfylkingu. Í þeim umræðum var mikil áhersla lögð á aðkomu IMF sem forleik að ESB og jafnframt á brautargengi nýja auðvaldsins sem þáverandi Seðlabankastjóri átti að hafa ofsótt með aðgerðum í bankahruninu!

Skilningsleysi okkar Guðna Ágústssonar á þessari orðræðu sendisveitarinnar hefur vafalaust ráðið miklu um það að sendimennirnir sáu þann kost vænstan að halda okkur utan við og svo virðist sem það hafi orðið að samkomulagi að hafa hlutina með þeim hætti milli varaformanns Framsóknarflokksins og fulltrúa Samfylkingarinnar í þessum hráskinnaleik. Hver þáttur Vinstri grænna í þeim hluta af samkomulaginu var veit ég ekki og ekki heldur hvaða samningar tókust milli VG og Samfylkingar í þessum þreifingum.

Ég ætla því ekki halda að ég viti nokkuð það sem ég ekki hef fengið staðfest en grunur minn er að samkomulagið frá októberstjórninni sé enn í fullu gildi og verði endanlega efnt á nýju kjörtímabili. Á því kjörtímabili mun hinn aldraði leiðtogu Samfylkingar væntanlega afhenda Steingrími J. forsætisráðherrastólinn. Hvað Steingrímur J. lætur í staðin liggur ekki fyrir en hættan er sú að það verði fullveldi Íslands sem komi þar í skiptum.

Og þá er illa komið íslenskri þjóð.