Veljum nýja fulltrúa með hlutkesti

Það er ekki auðvelt að taka ákvörðun um að slá Stjórnlagaþingið af. Það er ennþá erfiðara að verja nýjar kosningar sem þar sem kosningaþátttaka gæti jafnvel farið niður fyrir þriðjung. Og kostnaður væri eins og niðurskurður nokkurra spítala.

Eðlilegast við þessar aðstæður væri að velja 25 fulltrúa með slembiúrtaki úr þjóðskrá og greiða svo þeim sem voru kosnir eins eða tveggja mánaða laun í sárabætur. Ef menn vilja er líka mögulegt að hafa aðeins frambjóðendurna til fyrra þings í framboði.

Heimsfrægur ferðalangur

Austurlandaegill er lagstur í flakk enn einn ganginn nú á reiðhjóli um Vestur Afríku. Eftir að hafa eytt jólunum fjarri foreldrunum á Sólbakka flaug hann frá kærustunni í Guðs eigin landi alla leið þvers og kruss um heiminn en endaði í Dakar í Senegal.

Þaðan ætlar hann að hjóla í gegnum Gíneurnar báðar og niður til Sierra Leóne og verður kominn til Free Town fyrir fardaga. Ég held að þaðan fari hann til Burkína Fasó en er ekki viss og áreiðanlega ekki hann sjálfur. 

En allavega, hann er farinn að blogga og segir meðal annars frá frægð sinni sem ljósmyndara en myndir hans hafa nú sést bæði í Kína og National Geograpich.

Færslan þar sem Egill segir frá þesu heitir almennt mont. Nú hefi ég af hógværð Flóamannsins montast svolítið yfir þessu monti sonarins.

 

 

Áskrift að blaði sem á það skilið

Það er heldur fátt við að vera í veikindum en þá kem ég því loks í verk að kaupa áskrift að DV.

Ég hef á liðnum árum ekki verið nein loftunga þess blaðs - en undanfarið ár eða svo hef ég oftar en einu sinni staðið mig að því að vilja taka hatt minn ofan fyrir þessu blaði. (Þá er vont að eiga ekki hatt.)

Þetta á við í dag og marga aðra daga þó auðvitað beri þar líka á stundum á miður vönduðum fréttaskrifum. 

Sá svipur mannorðsmeiðinga sem einkenndi blaðið fyrir nokkrum árum er aftur á móti mikið minna áberandi og DV sýnir okkur nú góða takta í baráttunni sem er við spillingu, sérgæsku og vitleysu. Þar þurfa margir að koma að.

Með nórunni í bælinu á nýárinu

Ekki byrjaði vinnuvikan glæsilega því þegar ég var rétt að renna mér á bílpútunni minni upp úr draganum sem myndast þar sem vegurinn yfirgefur gömlu Geithálsskvompuna, eiginlega þar í fyrsta brekkustúfnum sem er þó eiginlega ekki brekka heldur meira eins og örlítil hækkun og vegurinn sveigir til suðurs nema maður fari inn í Mosfellssveit beint sem er þá til norðurs en það var ég ekki að gera heldur bara að fara í vinnuna niður á mölinni við Hörpuna og þá heltist yfir mig slík vanlíðan að helst datt yfir mig að hugsa um sósur eða farsbúðinga en staðreyndin var að allt kom þetta til af ógleði samfara velgjulegum magakitlingi sem er eiginlega ekki prenthæfur og kominn í ráðuneytið var ég byrjaður með slagveður og haskaði mér strax heim aftur eftir að hafa neitað mér um þann munað ársins að kyssa ráðuneytisstelpurnar gleðilegt ár því það eru nú takmörk fyrir því hvað margir geta verið slagveðri í einu í einu ráðuneyti og hér hef ég svo legið og sofið þegar ég hef ekki þurft að sinna líkamsþurft minni og vist þessi öll eitthvað svo óskemmtileg að það er alls ekki hægt að ætlast til að nokkur maður lesi þetta blogg.

Í dag fékk ég svo sjúkdómsgreiningu en pest þessi sem er yfirleitt stutt (7-9-13) ku heita Nóra sem er kvenkenning enda pestir kvenkyns en dregur vitaskuld nafn sitt af þingeyskum manni sem heitir Arnór sem fyrstur fékk þessa aðkenningu, sumir segja eftir ferðalag í Þistilfjörðinn en aðrir halda að hann hafi þvælt sér til Brussel þar sem allir eða flestir eða að minnsta kosti sumir eru með pest og jafnvel þessa pest og er mikil ábyrgð þeirra manna sem bera jafn kvalafullan rumb úr ókunnum sóknum...

Að vakna hjá múvístar og vera það samt sjálfur

Í morgun vaknaði ég hjá kvikmyndaleikkonu sem er auðvitað ekkert merkilegt því eins og allir vita getur allt gerst á nýársnótt þegar jafnvel nautpeningur mælir fram Hávamál og byssuhvellir kveða við í friðsælum bæjum en álfar aka á trailerum um þjóðvegina og hafa tólgarskildi til viðbits.

En svo ber við um þessar mundir (alveg sama hvort pláss verður á gistihúsinu) að tónskáldið á Sólbakka verður stórleikari í kvikmynd sem frumsýnd er í sjónvarpinu á morgun og segir frá Húsinu á Eyrarbakka sem fegurst er húsa í Flóanum og merkast. Auk þess að vera þar í gervi Guðmundu Nielsen semur Elín tónlistina við þessa fallegu mynd sem enginn ætti að láta fram hjá sér fara og enda ekkert betra að gera á jórturdegi jólahátíðar. 

En ég var svosem ekki einn um þessa upplifun á suddalegum nýársmorgni því sama sagan var af konunni sem vaknaði við hliðina á manni sem hreinlega brilleraði í áramótaskaupi í gærkvöldi og ég er enn að velta því fyrir mér hvernig við Jón Bjarnason náðumst þarna á mynd því ekki dettur mér í hug að halda nokkur hafi getað hermt atvik og takta svo nákvæmlega eftir.