1000 ævisögur í stafrófsröð ...

Stundum á ég ekkert val.

Það gilti nú um helgina gagnvart því verkefni að raða ævisöguvegg netbókabúðarinnar í stafrófsröð. 

Í dag birti Morgunblaðið viðtal sem Pétur Blöndal stórsnillingur þar á bæ tók við mig, afar líflega skrifað og gott. Ef hann hefði bara sleppt því að drótta að mér að ég myndi aldrei koma því verk að flokka ævisögurnar mínar þúsund í stafrófsröð þá hefði ég getað legið í rúminu fram að hádegi og sófanum eftir hádegi.

En í staðin, Pétur, hefi ég nú bisað við þetta daglangt, utan smá slæpingshátt úti í Hveragerði um miðjan daginn. Og bíddu bara, næst þegar þú kemur um Selfoss þá verður ævisöguveggurinn betur flokkaður en fælar Pentagon ...

Hversvegna ekki bara að kjósa?

Á fésbókinni fer nú fram athyglisverð keppni ESB-aðildarsinna og andstæðinga aðildar þar sem spurt er hvort draga eigi aðildarumsóknina til baka. Þegar þetta er skrifað eru andstæðingar aðildar yfir með um 3200 atkvæði á móti liðlega 2800 en fyrsta sprettinn voru aðildarsinnar yfir.

Kjósendur geta jafnframt lagt inn sínar athugasemdir og einn þeirra sem er á móti því að draga umsóknina til baka skrifar þar:

Styðjum íslensku samningarnefndina til að ná eins góðum samningi og hún getur til þess hefur hún umboð Alþingis Hef trú á að nú sé lag á góðum kjörum. Síðan tekur þjóðin afstöðu í kosningum þegar við vitum um hvað er í húfi.

Þetta hljómar vel og hversvegna vill fólk ekki leyfa samninganefndinni að klára?

Staðreyndin er að milliríkjasamningar eru ekki leikfang. Það sem við samþykkjum í samningaviðræðum við ESB mun hafa áhrif á stöðu okkar í heimsmálum í víðara samhengi. Við getum til dæmis ekki fallist á yfirráð erlendra þjóða yfir landhelginni án þess að það hafi svo áhrif á stöðu okkar gagnvart öðrum viðsemjendum. Það er ekki fallegur svipur á því að neita að ljá máls á einhverju við vini okkar Norðmenn sem við jánkum gagnvart Brussel. Sama má segja um

Ofmat krónunnar var mannanna verk - en hvaða manna?

Ofmat krónunnar var mannanna verk. Það varð ekki vegna þess að markaðurinn kynni ekki að lesa rétt  eða af einhverjum yfirskilvitlegum aðstæðum.

Það varð vegna þeirrar stefnu sem þáverandi (og þó einkanlega núverandi) ráðamenn Seðlabankans mörkuðu að halda verðbólgu niðri með ofurvöxtum.

Þetta með verðbólguna mistókst en hér tókst að  búa til ofurvaxtagjaldmiðil sem varð mjög vinsæll í braski um allan heim. Fyrir vikið sköpuðust hér kjörskilyrði til skuldasöfnunar, fjárglæfra og óráðsíu. 

Þannig var Seðlabankinn óbeint aðal gerandi í kreppunni og þeir sem vilja kenna Davíð Oddssyni um geta svosem gert það. Staðreyndin er samt að þessi vonda stefna var þar eldri en hans vera í bankanum og upphaflega skrifuð af þeim sem núna leiða sama banka...

Ofmetnasti gjaldmiðillinn

Einstaklega göfugt nes

Sem barni þótti mér Langanes alltaf frekar asnaleg tota út úr landinu, alltof montið á kortinu miðað við hvað það er mjótt. En nú hefir mér í fyrsta sinn hlotnast að eyða nokkrum dögum á nesi þessu og tek aftur alla fordóma mína. Fá nes eru jafn göfg og Langanesið í látlausri fegurð sinni, djúpviturri kyrrð og andagt. 

Við Elín fórum á honum Yngra Rauð eins og langt og hjólin báru okkur áfallalaust en gengum frá bænum Höfn þvert yfir heiðar og mýrlendi, endalaus grjót og mosa, bungur og kvompur sem lyktuðu af íslenskri mýri, lambaspörðum og austrænni naumhyggju. Beygðum stundum og gengum svo beint eða aðeins austar en það. Í fjarska sá ég Brandkrossa á sundi til Noregs og skálaði við hann í neskaffi. 

Eftir 10 kílómetra tramp þar sem reyndi á ökkla í vegleysum komum við að heimreiðinni að Skálum sem er stórt sjópláss við ysta haf, engan veg og enga höfn. Fyrst sáum við tvilembu, þá herstöð, síðan bæ Jóhanns bónda og nokkuð frá flæðarmáli var bryggja sem aldrei náði sambandi við sjó. Þar voru og grunnar að kotum og höllum þannig að staðurinn minnti helst á Sviðinsvík. Austan við bryggjuna var svolítið stjórnargrjót og manndrápslending.

Eftir að hafa hvílt þar örmagna bein og étið nesti gengum við til baka og vorum undir kvöld komin að bílnum en líka að fótum fram - gömlu hróin.