Hrekkur í bjúgnagerð

Bjúgnagerð var talsverð en þar sem engin var hakkavélin varð að brytja allt sem í bjúgun átti að fara og pota því svo í bjúgnalangan og voru bjúgun sett í reyk. Mjög var seinlegt að búa þau til.

Heyrði ég í æsku skopsögu af lötum vinnukonum sem tóku það til bragðs er þeim leiddist verkið að setja alla tómu langana sem eftir voru í einn langa og sögðu svo húsmóðurinni að verkinu væri lokið því ekki væru fleiri langar til.

En húsmóðirin vissi sínu viti, á komandi vetri komu þessar sömu stúlkur í heimsókn voru borin fyrir þær bjúgu til matar, stillti húsmóðirin svo til að þar var það bjúga sem þær höfðu fyllt af löngum og kom þá upp hrekkur þeirra. 

(Úr einum af fjölmörgum pistlum Helga Ívarssonar sem nú eru væntanlegir út á bók eins og má nánar lesa um hér neðar á síðunni.)