Einokunin og endaleysan

Ég verð alltaf hálfvegis tómur innan í mér yfir morgunkaffinu dagana sem það er enginn Moggi og lýsir nú hversu háður er ég þessu mikið vonda blaði. Sumir bíða þess einfaldlega aldrei bætur að hafa verið aldir upp með þessum fjanda!

Í morgun varð þetta til þess að ég las frekar sunnudagsmoggann aftur og fór þá yfir tvær greinar sem enginn ætti að láta framhjá sér fara. Þær eru hlið við hlið og líka hægt að lesa þær hér.

Björn Stefánsson: Keppinautum útrýmt

Benedikt Lafleur: Einn gjaldmiðill og heimur án peninga

Björn lýsir á raunsæjan en hófstilltan hátt því sem hefur gerst á undanförnum árum í einokunarhagkerfi okkar Íslendinga. Vantar reyndar í greiningu Björns að þessi einokun er keyrð í gegn með ofurskuldsetningu atvinnulífsins. Benedikt túlkar snilldarlega þann hugsunarhátt sem þarf að vera fyrir hendi til að slík alger einokun komist á um veröld alla og bágt að gera sér grein fyrir hvort skáldið er hér að hæðast að ESB-sinnum eða einfaldlega hreinskilinn og heitur í trú sinni.