Jón Ásgeir lentur á hrakningi

Nýjustu fréttir af Stöð 2 taka af öll tvímæli um að Jón Ásgeir er lentur á hrakningi. Þessi gúmmítöffari íslensku útrásarinnar hefur til þessa verið ódrepandi. Nú er saumað að öllum þessum köppum, eignir þeirra kyrrsettar, húskarlar þeirra hættir að hlýða og bestu vinirnir búa á einkennilegu hóteli á Eyrarbakka.

Bankarnir hafa eðlilega viljað fara hægt í að umbylta þessum stórfyrirtækjum og er líka meir hugað um peninga en siðferði. En nú er komið að þeim tímapunkti að gömlu gangster-eigendurnir gera meira ógagn en gagn innan þessara fyrirtækja. Þeir fæla viðskiptavini frá með tilvist sinni, halda í oflæti sínu að þeir geti enn rekið mann og annan eins og ekkert sé. Uppákoman á Stöð 2 er hluti af þessari mynd. Þetta er búið, hvað sagði ekki skáldið:

Tarzan, það er kvöld!

Af fákunnáttu og samstarfi í sorpmálum

Guðjón Egilsson á Selfossi skrifar grein í síðasta Sunnlenska um sorpmál sem hann þekkir öðrum mönnum betur svo vel og lengi sem hann hefur þjónað okkur í þeim efnum. Af grein hans er ljóst að allar megináherslur okkar Guðjóns í þessum efnum eru þær sömu og hvorugan hefur borið tiltakanlega af leið.

Mér er aftur á móti ljúft og skylt að biðjast velvirðingar á að hafa farið rangt með nafn Íslenska gámafélagsins og hafa á einum stað kallað það Íslensku gámaþjónustuna. En að sú yfirsjón kalli á að ég sé sakaður um fákunnáttu í þessum málaflokki þykir mér langt til seilst en þó get ég ekki séð í grein Guðjón neina aðra gagnrýni á það sem ég skrifaði í grein minni um þessi mál þann 21. apríl síðastliðinn.

Hvað menn hafa lesið millum línanna í minni grein get ég ekki rætt en mér er fullljóst að þessi málaflokkur er viðkvæmur eins og jafnan vill verða þar sem eftir miklum fjármunum er að slægjast. Sjálfur hefi ég bæði fylgst með málaflokknum hér á Suðurlandi síðastliðinn aldarfjórðung og tel mig hafa nokkuð viðunandi þekkingu á sorpflokkun þar sem fjölskyldan hefur síðan 1990 flokkað sorp eftir norrænu módeli sem við kynntumst í átaksverkefni sem kennt var við grænar fjölskyldur. Í því er meðal fólgin moltugerð sem ég hefi sjálfur séð um í þessa tvo áratugi. Þegar ég er nú sakaður um að hafa ekkert vit á sorpmálum tel ég rétt að geta þessa.

Framundan eru miklar framfarir og mikið uppeldisstarf þjóðarinnar í þessum málum. Þar eiga sveitarfélögin og fyrirtæki á borð við Íslenska gámafélagið samleið og sameiginlega hagsmuni og ég sammála Guðjóni í því að þar vil ég sjá árangur og framfarir á komandi árum.

Við sem höfum reynt flokkun inni á stóru heimili vitum líka að það skiptir miklu að hér gildi einfaldar og auðlærðar „umferðarreglur." Til þess þarf að vera samræmi þannig að ekki gildi margskonar regluverk innan sama svæðis.

Í því skyni hefur Sveitarfélagið Árborg og Sorpstöð Suðurlands markað þá stefnu að vinna með sveitarfélögum á Suðvesturhorni landsins sem samanlagt telja um eða yfir 80% allra íbúa landsins.

Innan þess hóps hefur Árborg verið í forystu og er fyrst hinna stóru sveitarfélaga í landinu til að taka upp fjöltunnukerfi. Því ber að fagna. Íslenska gámafélagið gegnir stóru hlutverki í þessu starfi öllu og sameiginlegir hagsmunir þess og sveitarfélaganna á Suðvesturhorni landsins eru augljósir.

Ég var að koma undan Eyjafjöllum...

Jón Bjarnason er bara snillingur. Þegar fréttamaður RÚV kemur með spurningu um fíflalegar kröfur kratanna um sameiningu ráðuneyta glottir Jón út í annað, tyggur munngúmmi eins og unglingur og svarar svo:

- Ég var að koma austan undan Eyjafjöllum... og það rigndi ösku þar!

Það er auðvitað óþolandi þegar stjórnmálamenn þykjast vera að svara spurningum en gera það ekki. Það fóru aftur á móti engir í grafgötur um að þessum spurningum fréttamannsins ætlaði Jón ekki að svara og lét ekki einu sinni í það skína. En úr því að hljóðneminn var þarna var ekki nema sjálfsagt að segja frá deginum.

Ég átti náið samstarf við Jón þegar við sátum saman í fjárlaganefnd, báðir í stjórnarandstöðu og fullyrði að hann er einn af heilsteyptari og betri stjórnmálamönnum okkar, gegnheill og heiðarlegur. Áfram Jón.

Er Árborg á hausnum? Önnur grein

Búhyggindi taka í engu mið af hægri eða vinstri. Hér hafa verið gerð mistök í ýmsu en í heildina er staðan góð og sparnaðarráðstafanir eru nú að skila sér.

Við getum borið okkur saman við Reykjanesbæ þar sem tap bæjarins og stofnana hans í rekstri nam 571 þúsundi á hvert mannsbarn en sambærileg tala hér í Árborg var 172 þúsund. Meðaltalið á landsvísu var árið 2008 342 þúsund króna tap á hvert mannsbarn. Sjá nánar

Fögnuð ég finn...

Það er ljótt að gleðjast yfir óförum annarra og eiginlega finn ég til með ólánsmönnunum úr Búnaðarbankanum sem gistu á Hverfis í nótt.

En mér er samt eins og þjóðinni mestallri létt að það er þó eitthvað að gerast. Verk þessara manna hafa kostað þúsundir og aftur þúsundir skuldafangelsi og eignamissi. Vonandi er þetta bara byrjunin.

Ég fann aftur á móti ekkert til með ódáminum honum Brown sem átti það meira en skilið að falla þó ég efist svosem um að nokkuð skárra taki við hjá Tjöllum.

Guðrún frá Lundi

Dalalíf Guðrúnar frá Lundi virkar á fyrstu tuttugu blaðsíðunum eins og frekar leiðinleg bók, eiginlega eins leiðinleg og Kristmann eða Hagalín þegar þeir eru hvað leiðinlegastir. Ég áttaði mig á því þegar ég fann ofan í bókakössum fyrsta bindið af þessu mikla verki, frumútgáfu reyndar, að ég hafði byrjað á þessari bók áður og lagt frá mér.

En nú varð ég að halda áfram því einhverntíma í vetur lofaði ég vini mínum Guðjóni R. rithöfundi að mæta á ráðstefnu í sumar um þessa merku konu.

Og viti menn smám saman nær frásagnartækni Guðrúnar valdi á lesandanum, sögupersónurnar verða meira lifandi en vanalegt er í sambærilegum bókum og allur þessi dalur Dalalífsins vaknar raunverulegur og áleitinn.

Þegar bækur Guðrúnar komu út voru þær lítils metnar af bókmenntaelítum landsins en hafa smám saman hlotið meiri virðingu og viðurkenningu. Er það vel og enn skemmtilegra að nú skuli vera framundan ráðstefna um þessa merku konu. 

Hvernig fengu menn háu styrkina?

Var að hlusta á viðtalið við Guðlaug Þór um stóru styrkina sem hann fékk og hefi heyrt varnarræður fleiri stjórnmálamanna í svipaðri stöðu. Það sem vekur mesta furðu mína er að enginn þessara svarar því hvernig menn fara að því að fá tugmilljóna styrki.

Sjálfur hefi ég farið í prófkjör og safnað fé til að standa straum að því. Hæsti styrkurinn sem ég fékk frá einum aðila voru 200 þúsund (Landsbankinn) og þannig er það algengast meðal venjulegra stjórnmálamanna.

Hákarlarnir í þessu eru ekki öfundsverðir - hvorki nú né þá því ég tel fullvíst að til að fá hálfar og heilar milljónir hafi þurft einhvað annað og meira að koma til en bara það að óskað væri eftir framlagi í kosningasjóð. Við þessir venjulegu skrifuðum bréf og fylgdum þeim eftir með símtali. 

Þetta er aðalatriði í styrkjaumræðunni - hvernig fór fólk að sem fékk Baug, bankana og alla hina til að afhenda sér milljónir á milljónir ofan. Hvað lét það eða lofaði í staðin. Þegar það hefur svarað því getum við talað um að búið sé að hreinsa andrúmsloftið og kannski eru skýringarnar svo rosalega, rosalega eðlilegar að það telur sér þá sætt áfram. En meðan þessari spurningu er ósvarað verður engin sátt, enginn friður og ekkert traust.

Einelti og undarleg umræða um fuglafriðland

Svolítil umræða hefur verið hér í bæjarfélaginu í dag um Fuglafriðlandið okkar í Flóagafli eftir að Fréttablaðið sló upp einhverju sem lítur út eins og hörku ágreiningur um það hvort Fuglavernd sé treystandi til að fara með forræði svæðisins. Ég ætla ekki að mæla stóryrðum í þeirri frétt bót en langar að fara yfir sögu þessa.

Upphaf þessa má rekja til greinar sem Eyþór Arnalds skrifaði í Sunnlenska fréttablaðið í síðustu viku þar sem hann gagnrýnir harðlega að fuglaáhugamenn eigi sér draum um uppbyggingu svæðisins. Að bæjarfulltrúar banni mönnum drauma er fráleitur málflutningur í kosningabaráttu.

Síðan segir Eyþór og talar þar væntanlega gegn betri vitund:

Nú hafa borist fréttir af því að einhverjir hafi dreift fuglahræjum um friðlandið og bendir það ekki til þess að samgangur manns og óspilltrar náttúru sé eins og best er á kosið. 

Þegar bæjarfulltrúinn skrifar þetta veit hann alveg að Fuglavernd stendur hér að því að fóðra ránfugla sem eru í útrýmingarhættu svo alþekkt sem það er að fuglaverndarmenn gera það, hér sem erlendis. Sjálfur hefi ég ekki sérfræðiþekkingu á því hvaða áhrif það hefur eða hvernig því er best hagað en treysti vinnubrögðunum þegar að verki standa vandaðir fagmenn á borð við Jóhann Óla Hilmarsson, en hann er formaður Fuglaverndar. Fáein fuglshræ að vetri til eru vitaskuld ekki til mengunar eða skemmda á þessu svæði, villtum dýrum er eðlilegt að enda líf sitt sem hræ úti í guðsgrænni náttúrunni.

Félagið Fuglavernd hefur unnið mjög merkilegt starf í friðlandinu sem nýtist ekki bara félagsmönnum þess og fuglunum, heldur einnig ferðaþjónustu á svæðinu. En það er leiðinleg og allt að því ófyrirleitin pólitík sem byggir á því að leggja einn lítinn hóp áhugamanna í einelti og gera menn sem unnið hafa sveitarfélaginu mikið í sjálfboðavinnu tortryggilega - fyrir þær einar sakir líklega að þeir eru á V-lista en ekki D.

Á kvöldsiglingu hjá Kjartani

Í kvöld þarf ég að vera á tveimur stöðum í senn og það er hægt með hjálp nútímatækni. Klukkan sex fer ég í upptökur hjá Kjartani Björnssyni í viðtalsþátt á Útvarpi Suðurland FM963, þætti sem heitir Kvöldsigling.

Sá þáttur verður spilaður klukkan 20:30 en á þeim tíma verð ég uppi í mínum ástkæru Tungum á spjalli við bændur á Kaffi Kletti.

Er Árborg á hausnum - fyrsta grein

Staða Sveitarfélagsins Árborgar er vel viðunandi, sjá nánar