Það sem aldrei hefur gerst - getur gerst aftur!

Ég ætla ekki að hætta að blogga um bækur þó að aðal bókavertíðin sé að baki og átta mig á því núna að fyrir jólin bloggaði ég aldrei um þá bók sem var mér samt hvað hugleiknust þeirra bóka sem út komu. Þetta er bók þeirra Sigurðar Ægissonar og Jóns Baldurs Hlíðberg, Íslenskar kynjaskepnur.  Hér er á ferðinni afar vandað rit og kemur um margt inn á þau svið sem hafa verið mér hugleikin. Ég var þessvegna fljótur að segja öllu mínu fólki að þessa bók vildi ég fá í jólagjöf og stillti mig eiginlega um að nefna aðrar. Og af því að ég er jólabarn þá stillti ég mig líka alveg um að lesa þessa bók fyrir jólin og skoðaði hana sem minnst þó allnokkur eintök hafi farið um mínar bóksalahendur.

Og viti menn- þetta bitnaði auðvitað á bókinni því fyrir jólin kepptist ég við að blogga um sem flestar af þeim bókum sem ég kom höndum yfir að lesa eða grufla eitthvað ofan í en sleppti Kynjaskepnunum. Og kannski þykir útgefendum og höfundum seint fram komið að ég skuli vera að hrósa bók þessari nú eftir jólavertíð en ég hugga þá með að ég er búinn að selja nokkur eintök einnegin nú í janúar og lofa mörgum ensku í sumar. Bók þessi er semsagt gefin út samtímis á tveimur tungumálum.

Hér er á einn stað safnað saman lýsingum á helstu kynjadýrum og eiginlega þarf þetta rit á hverju heimili. Það er miklu algengara en af er látið að fólk rekist á skrímsli og mikil hætta á að þeir sem það gera verði að hjárænum á eftir. Þekki menn sem hafa rolast þannig árum saman af ótta við að einhver sjái það á þeim að þeir hafi séð urðarkött, skoffín eða nykur. Ekki svo að þeir hafi nokkru sinni haft orð á enda talið sjálfir að þetta hafi verið ofsjón einhverskonar, skynvilla, heimskulæti og geðveiki. Hafi menn bókina um kynjadýrin við hendina sjá þeir fljótt að dýr sem þessi eru algeng í náttúrunni og það sem þeir sáu er vitaskuld hluti af þeim raunheimi sem við búum við og höfum alltaf.

Og jafnvel þó ekkert af þessum dýrum sé til og enginn hafi séð þau en margir skrökvað þeim sögum þá skyldi maður aldrei útiloka að rekast á slík dýr sem bara eru fram til þess til í sögum. Því eins og sagt er í Hreppunum þegar mikið er haft við og margir koma saman sem er skjaldan þar í sóknum:

Það sem aldrei hefur gerst - það getur alltaf gerst aftur!

Styrkleiki og veikleiki í senn

Eðli Framsóknarflokksins er sáttahyggjan og í henni felst bæði styrkleiki og veikleiki. Þessvegna gerðist það að meðan Halldór var formaður var fullt af fólki innan flokksins sem barðist af einurð gegn ESB stefnunni og þegar Guðni komst til valda hafði þessi hópur hægar um sig. En ESB sinnarnir geystust fram og sáttahjarta Framsóknar fannst það bara sanngjarnt að þannig fengju bæði sjónarmiðin sinn sess. Í þessu getur verið fólginn styrkleiki, t.d. í samstafi við aðra flokka en til lengri tíma þó meiri veikleiki þess sem veit fyrir vikið aldrei í hvorn fótinn hann á að stíga.

Í anda þessa eðlis ætla ég nú á hádegi á laugardegi að skjóta fram ákveðinni spá um úrslitin, algerlega ábyrgðarlaust og meira til gamans gert enda flokksþing þetta mest til aðhláturs eftir skilyrðapakkann sem settur er fyrir ESB.

ESB sinnarnir munu nú draga sig til hlés og veita hinum leyfi til að samþykkja tvöfalda atkvæðagreiðslu formanns, þrátt fyrir skiljanlega baktjaldaandstöðu Páls. Í framhaldinu verður svo annaðhvort Höskuldur eða Sigmundur Davíð kosinn formaður og flokkurinn er jafn patt og áður.

En ég ætla ekki að veðja neinu...

Laugardagsmótmæli á Selfossi - og smá um Framsókn og Jón

Vil aftur minna á að þa er mótmælafundur á Selfossi klukkan 13 í dag,- upplagt fyrir þá sem vilja tilbreytingu frá því að mæta á torginu að renna hingað austur. Frábærir ræðumenn og mikil stemning. Sjá nánar: http://www.mbl.is/mm/frettir/innlent/2009/01/16/motmaeli_a_selfossi/

En svo er auðvitað ætlast til að ég bloggi aðeins um Framsóknarflokkinn sem er nú eftir gærkvöldið orðinn að hreinum og klárum ESB flokki. Ég hef aldrei fundið eins sterkt til feginleika að vera ekki þar og get tekið heilshugar undir með Agli Helgasyni sem ku hafa sagt í Kastljósi að flokkur þessi geti nú eins sameinast Samfylkingunni.

Ku hafa, segi ég því ég missti reyndar af þessu Kastljósi þar sem ég sat í stórskemmtilegri hrossaketsveislu á Högnastöðum hjá Jóni bónda sem hans fagra Helga heldur að sé sextugur en við vinir hans vitum að karl þessi er minnst þúsund ára og hefur alltaf verið til...

Sorgardagur á Selfossi

Í dag var Guðjón Ægir Sigurjónsson lögmaður á Selfossi borinn til grafar. Fráfall hans er okkur öllum hér austanfjalls mikill harmur en þar fór einn af máttarstólpum okkar samfélags, mikill félagsmálagarpur og hvers manns hugljúfi. Sem kunnugt er fórst hann af slysförum 5. janúar síðastliðinn, þá nýorðinn 37 ára gamall. Jarðarförin var fjölmenn og ræða séra Óskars afar vel samsett.

Á degi sem þessum drúpir allt hér höfði og réttlæti heimsins er víðs fjarri. Það hljómar svo tómt að óska aðstandendum samúðar þegar orð eru einskis megnug.

Guðjóni Ægi kynntist ég fyrst fyrir nærri 20 árum þegar hann gók að sér smá málningarvinnu fyrir mig á Eyrarbakka. Var í háttum og viðkynningu nauðalíkur föðurbræðrum sem höfðu deilt með mér plássi á Laugarvatni nokkrum árum fyrr. Ég man að það kom mér á óvart þegar ég bauð þessum snaggaralega pilti ofan af Selfossi í mat að hann sagðist ætla til afa og ömmu konu sinnar, Hjartar heitins í Káragerði og hans konu sem mig minnir að hafi heitið Ásta. Þessi ræktarsemi hjá kornungum slána við eldhúsið hjá tengdaömmu bar eitthvað það með sér sem heillaði mig.

Seinna var það júristinn Guðjón sem stofnaði fyrir mig félag þegar ég í prófkjörsslag þurfti á að halda félagi til að halda utan um kostnað og styrki. Og hvað skulda ég þér, spurði ég framsóknarmaðurinn sem ekki átti á neinn hátt hönk upp í bak kratans - en svarið var; ekkert, þetta er styrkur í baráttunni! Fyrir þann styrk  og samferðina vil ég nú þakka og um leið senda Þórdísi, börnum þeirra og öllu þeirra fólki mínar innilegustu kveðjur.

Laugardagsmótmæli á Selfossi!

Þrír ræðumenn verða á mótmælafundi við Ráðhús Selfoss á morgun laugardag, kl. 13. Þetta er fyrsti laugardagsfundurinn en fyrr hafa verið haldnir fundir í miðri viku við Landsbankann. Ræðumenn núna verða þau Rosmary Þorleifsdóttir formaður SSK og bóndi í Geldingaholti vestara, Ragnhildur Sigurðardóttir fræðimaður í Stokkseyrarseli og Ingibjörg Elsa Björnsdóttir þýðandi á Selfossi. Það eru svo sannarlega konur sem hafa frumkvæðið hér í Flóanum og því erum við Flóamenn enda vanastir. Ég er eini karlkyns þátttakandinn sem hef komist hér á pall - var fenginn til að tala á fyrsta fundinum ásamt þeim Sigríði í Arnarholti og Elínu Björgu verkalýðsleiðtoga. En þetta eru vel skipulagðar aðgerðir og nú er virkilega ástæða til að hvetja alla til að mæta sem vettlingi geta valdið.

"Við höfum tapað tiltrú á ráðamönnum þjóðarinnar. Við erum reiðar yfir því að börn okkar og barnabörn muni þurfa að greiða hærri skatta vegna óráðsíu bankastjóra Landsbankans, Glitnis og Kaupþings  sem þeim var leyft að stunda í skjóli stjórnvalda. En reiðastar erum við stjórnvöldum sem aðhöfðust ekki neitt og sitja svo enn í sömu embættum eins og ekkert hafi í skorist. Öllu þessu viljum við mótmæla," segir meðal annars í tilkynningu frá aðstandendum mótmælanna.

(Myndin er af einum ræðumanna, Ingibjörgu Elsu Björnsdóttur.)

Sparnaður og hagræðing stórfiskanna

Þegar sparnaður verður að sóun!

Heimskan er tvímælalaust sterkasta aflið í mannheimum og heilbrigðiskerfið fer ekki varhluta af henni þessa dagana. Þannig reynir Guðlaugur Þór heilbrigðisráðherra að halda því fram að hann geti sparað með því hringla nú öllu til og sameina stofnanir. Það þó flytja þurfi fæðandi konur um fjöll og höf... Þetta rifjar upp fyrir mér það sem gerðist hér á Suðurlandi á fyrstu árum nýrrar aldar. Fylgdist giska vel með sem blaðamaður á svæðinu.

Þá var farið að tala um að spara með því að sameina heilsugæslurnar á Selfossi, í Hveragerði, Þorlákshöfn, Laugarási, Hellu, Hvolsvelli, Vík og Klaustri í eina stofnun. Af þessu yrði mikið hagræði, sögðu mennirnir.

2004 var loks ákveðið að drífa þetta af en rétt fyrir sameiningu þá um haustið var það samt látið berast til fjölmiðla að þetta væri ekki gert í sparnaðarskyni heldur til þess að bæta hina faglegu þjónustu með samlegðaráhrifum...

Vorið 2005 var haldið málþing um stofnun þessa og þá kom fram að kostnaður við rekstur væri reyndar miklu meiri heldur en samanlagður rekstrarkostnaður áður en það væri allt í lagi þar sem faglega væri hann svo miklu betri.

Meðal íbúa er reyndar mjög lítill skilningur á hinum faglegu ávinningum og sumir telja að þjónustan hafi versnað en það er vafalaust vegna þess að íbúarnir eru ekki nógu faglega upplýstir.

Nokkrum misserum síðar kom fram eftir úttekt að rekstur á hinu sameinaða sjúkrahúsi Reykvíkinga væri stórum meiri heldur en var á sjúkrahúsunum þremur sem þar voru áður, Landakoti, Landsspítala og Borgarspítala.

Og er þá nema von að fólk sem ekkert hefur nema brjóstvitið spyrji: Hvenær ætlar íslenska embættisgengið að átta sig á að á Íslandi er sjaldnast hægt að ná fram hagræðingu stærðarinnar. Það er einfaldlega ekki völ á slíkri hagræðingu í kvartmilljónmanna samfélagi. Aftur á móti er víða hægt að ná fram hagkvæmni smæðarinnar en það þykir frekar ófaglegt og hallærislegt. Ekki sæmandi okkur stórlöxunum.

O tempora - o mores...

(Einnig birt á Smugunni 13. jan.)

Í landi kjarkleysis og bölsýni...

Frá falli bankanna hefur bölmóður verið aðal Íslendinga og allir keppst við að mála alla heildarmyndina í sem allra dekkstum litum. Þetta er vond iðja og heimskuleg. Af sömu ástæðum er móðursýki og nornaveiðar orðnar eitt aðaleinkenni umræðunnar. Sumt í hrakspám þessum er lítt rökstutt og annað byggt á þeirri vissu að allt muni fara á allra versta veg.

Ég gat þannig illa fundið rökin hjá Wade sem kom í Kastljósi í fyrradag og taldi að enn hlyti að koma ný dýfa á Íslandi fyrir vorið. Jú, vegna þess að ný dýfa væri væntanleg ytra sem hann vissi þó ekkert fyrir víst. Tilfellið er að hagfræðingar hafa átt erfitt með að lesa í framtíðina á sæmilega stöðugum tímum en nú er það ómögulegt. Vísindi þeirra eru einfaldlega ekki til þess bær. Þeir eru samt margir glöggskyggnir og vissulega margt til í greiningu Wades á ástandinu en það hættulega er að nú er aðeins markaður fyrir bölsýni og við heyrum aðeins það sem sagt er í þá áttina. Og margir skjóta yfir markið.

Einn þeirra var minn gamli kennari úr menntaskóla, Guðmundur Ólafsson hagfræðingur sem er samt með greindari og skemmtilegri mönnum. En hann tók fram í Kastljósviðtali í gærkvöldi að þó hann hefði nú ekki alveg skilið hvað Wade var að segja teldi hann ástandið talsvert verra! Og minntist í framhaldi á barnadauða í Suður Ameríku sem dæmi um afleiðingar af rangri hagstjórn.

Þetta var reglulega ljótt, kæri Guðmundur, að hræða fólk með tali um barnadauða. Álíka og þegar kollegi þinn Gylfi hjá ASÍ fór að líkja kreppunni nú við móðuharðindin. Það er illa gert að sá slíkum fræjum efa og ótta meðal fólks, langt umfram það sem efni standa til. Við erum ekkert nærri því að fá hér harðindi sem leiða af sér mannfelli og barnadauða.

Kannski datt þetta bara svona óvart út úr Guðmundi sem var fráleitt með sínu besta móti og kannski var þetta bara sambærilegt við það þegar konan á háskólabíósfundi var óvart farin að tala um hótanir ráðherra þegar hún ætlaði eiginlega að segja frá vináttu sinni við utanríkisráðherra. En víst er að orðin eru dýr þessa dagana og spennan mikil. Of mikil til að nokkur leyfi sér að ýkja ástandið.

Verst er vitaskuld að hafa ónýta ríkisstjórn sem hvorki þorir að taka á ástandinu né að tala kjark í þjóðina. Ef við sitjum öll með hausinn ofan í klofinu sannfærð um ótíðindi þá fer auðvitað allt á versta veg. Þessvegna er höfuðhlutverk stjórnvalda að tala kjark í þjóðina og kjarklausir ráðherrar sem eru hættir að þora að takast á við það hlutverk eiga tafarlaust að fara frá...

Áhættulausar aðildarviðræður!?

Í þúsund ár sátu margvísar langömmur við hlóðaeldinn og sögðu okkur sögur af vitgrönnum skessum sem í lífsleiða sínum og heimsku köstuðu milli sín fjöreggi. Mátti þá ekkert útaf bera að þær ekki misstu eggið ofan í hellisgólf og fordjörfuðu þar með lífi sínu. Líkt er þeim farið ráðamönnum þeim sem ósköpin öll langar til að setjast við tröllaborðið í Brussel og kasta þar í milli sín og hinna stóru sjálfstæði þjóðarinnar, sumir í veikri von um að koma samt með það fjöregg óskaddað heim aftur.

Sjálfstæðisþingmennirnir Árni Johnsen, Einar K. Guðfinnsson og Illugi Gunnarsson hafa nýlega bæst í þann tröllahóp sem ólmur vill komast í skessuleik þennan þar sem fyrir voru þær Ingibjörg Sólrún, Þorgerður Katrín og Valgerður Sverrisdóttir. En skyldi fjöregginu sjálfu, fullveldi og frelsi þjóðarinnar einhver hætta búin af leik þessum?

Icesave deilan lærdómsrík

Nýleg uppákoma Íslendinga vegna svokallaðra Icesave reikninga í London kallar á nokkurt endurmat í samskiptum okkar við stórþjóðir. Þar er ljóst að herraþjóðirnar skirrast ekki við að leika þá leiki við hinn litla og veika sem aldrei er boðinn þeim stóra og sterka. Enginn ráðamanna í Englandi hefur farið fram á ríkisábyrgð Bandaríkjamanna af tapi enskra fjármagnseigenda vegna Lehmans bræðra eða stórsvindlarans Madoffs en í samanburði við þessa tvo verða þeir Björgúlfsfeðgar þó sem börn ein. Af hverju erum við ábyrg fyrir Icesave en Bandarísk yfirvöld ekki vegna Madoffs. Ástæðan er einföld,- í leik þjóðanna gilda enn sömu reglur og gilt hafa í árþúsund að hinir stóru kúga þá litlu en fara af varkárni gagnvart leikbræðrum sem þeir ekki hafa í fullu tré við.

Það eru því gæfusnauðir stjórnmálamenn sem nú beint ofan í Icesave deiluna leggja til að Íslendingar gangi að samningaborði ESB og kanni í aðildarviðræðum hvað fást kunni. Rómarsáttmálinn liggur fyrir og er ekkert leyniplagg og sama má segja um yfirlýsingar stækkunarstjóra ESB um að auðvitað fái Íslendingar enga sérmeðferð þegar kemur að fiskimiðum þjóðarinnar. Sem og hitt að til aðildarviðræðna fer enginn með hálfum hug og meira að segja harðir ESB sinnar meðal vinaþjóða okkar í Skandinavíu hafa varað Íslendinga við að setjast að samningaborðinu í svo þröngri og veikri stöðu sem þjóðin er nú.

Hlekkjaðir við samningaborðið

Þetta segja þeir vitandi um það sem ekki liggur fullkomnlega fyrir, en má geta sér til af viðbrögðunum í Icesave deilunni. Vinir okkar í Skandinavíu vita fullvel hversu trauðla auðlinda-hungraðar stórþjóðir ESB muni sleppa svo vænum bita sem Íslandi af borði sínu þegar það væri einu sinni komið þangað.

Það eru víðar dyr inngöngu í konungsríkinu en þröngar útgöngu. Þegar samningaviðræður væru á annað borð hafnar og að þeim tímapunkti kæmi að Íslendingar vildu standa þar upp og þakka fyrir sig er eins víst að skilyrðin verði þau að aðildarsamningurinn verði lagður fyrir þjóðina til samþykktar. Ekki samþykktar eða synjunar eins og gerist í leik hinna litlu heldur til endanlegrar samþykktar í fyrstu, öðrum eða þriðju kosningum eins og gerist hjá hinum stóru og við íslenskir sveitamenn þekkjum vel þegar ráðuneytismönnum dettur í hug að afleggja hjá okkur aldagamla hreppa. Virðingin fyrir kosninganiðurstöðum okkar yrði síst meiri en gagnvart lýðræðislegri niðurstöðu Íra við Lissabon sáttmála.

ESB hefur hér ótal leiðir til að beita okkur þrýstingi. Ein er kúgun vegna skulda, önnur er að hóta okkur vegna EES samningsins og sú þriðja gæti einfaldlega legið í meinleysislegum tæknilegum hindrunum í markaðsaðgangi. Með EES samningi komust þjóðir þessa hálfa leið þar sem við glöptumst í framhaldi af honum til að setja eggin mörg mjög í sömu körfu. Ef okkur dettur í hug að fela fyrrnefndum þingmönnum Brusselferð með þau öll í körfu og þar á meðal gulleggið sem geymir sjálfstæði þjóðarinnar þá er gæfuleysi þessarar þjóðar meira en tárum taki.

(Birt á AMX 13. janúar 2009)

Tengslaflækja ofur-lögfræðinganna

Inn um lúgu - já á pappír - barst nú til mín nafnlaust bréf um tengsl helstu og stærstu lögmannsstofa við bæði ríkisvaldið, útrásarvíkingana, Alþingi og flokkakerfið. Ókræsileg lesning og full sönnun fyrir nauðsyn þess að menn geti tjáð sig nafnlaust. Ég vona samt að höfundur birti þetta sem fyrst á netinu.

Ég hef ekki aðstæður til að sannreyna öll smáatriði sem hér koma fram og mun því ekki rekja neitt af efni bréfsins en sýnist að mikið geti verið til í að sömu menn og vörðu útrásarvíkana séu nátengdir þeim sem nú eiga að rannsaka bankahrunið og jafnvel koma að skiptingu á góssinu upp á nýtt. Því er jafnvel haldið fram að fyrrum lögmenn útrásarvíkinga hafi hér fengið hlutverk skiptastjóra í fyrirtækjum sem síðan eru rétt sömu víkingum. Hvenær á þessu að linna?

Sjálfur hefi ég að undanförnu undrað mig á hversu fastheldnir ráðamenn eru á að ráða áfram vini sína til verka á þessum viðkvæmu tímum og þetta bréf staðfestir þá sýn. Hvernig væri að ráða til verka lögmenn sem hvergi  hafa komið nærri,- það þýðir ekkert að segja að við séum svo fá að það sé ekki hægt. Lögmenn á Íslandi skipta þúsundum og sumir þeirra hafa aldrei gert annað en að vinna hjá hinu opinbera eða reka litlar stofur úti á landi.

Endurreisn lýðveldisins

Má til með að benda öllum á að hlusta á viðtal Egils Helgasonar við Njörð P. Njarðvík í Silfrinu. Þar leggur Njörður til að Íslendingar stofni nýtt lýðveldi með nýju kosningakerfi þar sem flokksveldið í landinu verði brotið á bak aftur.

Það má velta fyrir sér útfærslunni. Njörður er með eina, Ragnar nágranni minn Böðvarsson aðra, Egill Jóhannsson enn aðra og jafnvel Ómar Ragnarsson á eina sýn á þessa hluti en allir eiga þeir sammerkt með stórum hluta þjóðarinnar að sjá að endurreisa verða Alþingi, vald þess og stöðu gagnvart framkvæmdavaldinu...

Persónulegasta finnt mér Ragnar Böðvarsson benda hér á einföldustu og skilvirkustu leiðina en tel að samhliða mætti skoða alhliða endurskoðun stjórnarskrárinnar og þar með endurreisn lýðveldisins...