Þrælslund aldrei þrýtur mann!

Stundum brenna sig inn í hugann einhver þau spakmæli sem maður veit ekki alveg hvernig eigi að skilja. Síðdegis á sunnudag var ég að hlusta á Sóleyjarkvæði Jóhannesar úr Kötlum af plötu í eigu móður minnar, sungin af félögum í Æskulýðsfylkingunni. Einstaklega áhrifaríkur söngur við lag Páls Pálssonar en þann mann sá ég í bernsku minni og vissi merkilegan þó að heilsan væri þá undarleg. 

En það sem festist í hausnum á mér síðdegis á sunnudag úr söng okkar gamla sósíalista um þessa fögru lilju, Sóleyju sólufegri, var þetta:

Fjötrið þá flagðið að bragði
marskálkur mælti og hló ...

Fígúran blés í pípu sín,
dreif þá að hoffins lið
alfinns sveina og tóra þóra
hlið við hlið:
nú skal hún ekki oftar
trufla vorn sálarfrið.

Gripu þeir hið einmana fljóð
og glaðir í prísund drógu,
afstyrmin með ölmusuna
æptu og hlógu
- þrælslund aldrei þrýtur mann,
þar er að taka á nógu.

Athugasemdir

[gisli svgs (IP-tala skráð) 12.4.2011 kl. 17:16]

Pétur hét sá elskulegi lagahöfundur. Vinur og nágranni til margra ára

                                                                                            Gisli              

[Kolbrún Hilmars, 12.4.2011 kl. 18:04]

Ljóð hafa þann kost að lesandinn getur túlkað þau að eigin vild; því torræðara, þess fleiri túlkanir.

Ég tel að Sóley "sölufegri" vísi til fjallkonunnar. Er sennilega ekki ein um þá túlkun...

[Ragnar Einarsson, 13.4.2011 kl. 02:19]

Þrælslund aldrei þrýtur mann = Sættir þig við stöðuna sem þú ert settur í.

 Það er að nógu að taka.

[Gunnlaugur Ingvarsson (IP-tala skráð) 13.4.2011 kl. 15:02]

Sæll bjarni minn.

Sá sem samdi ljóðin við Sóleyjarkvæði Jóhannesar úr Kötlum hét Pétur Pálsson og var bróðir móður minnar hennar Helgu Pálsdóttur baráttukonu og sveitunga þíns sem þú þekkir vel.

Pétur móðurbróðir minn var líka mikill baráttumaður og lista- og hæfileikamaður á mörgum sviðum listar og sköpunar en greindist því miður ungur að aldri með alvarlegan geðsjúkdóm sem síðan vrð honum að aldurtila langt um aldur fram. Blessuð sé minning hans frænda míns.

En Sóleyjarkvæðið hans Jóhannesar úr Kötlum og lög Péturs Pálssonr munu lifa með þjóðinni, svo lengi sem þessi þjóð telst til þjóða. Sem vonandi verður um ókominn ár.

Ég held að þú hafir hitt Pétur Pálsson í æsku þinni líklegast austur í Biskupstungum, eflaust heima hjá mér aða þar í grennd, en þangað koma hann oft og reglulega á okkar góðu æskuárum.