Skemmtileg en endaslepp hjólaferð!

Mótorhjólaferðin okkar Dakarmanna varð mér endaslepp. Við fórum semsagt austur á Egilsstaði aðfaranótt fimmtudags með hjólin á kerrum og lögðum upp þaðan á fimmtudag í dýrindis þoku og súld. Fórum Smjörvatnsheiðina til Vopnafjarðar og þaðan áfram eftir ævafornum línuvegi inn á Haugsöræfi þar sem við gistum fyrstu nóttina. Ferðin sóttist hægt sökum þoku.

Næsta dag var farið áleiðis í Þistilfjörð með viðkomu í Vesturheiðarkofa á Tunguselsheiði. Rétt eftir að við lögðum upp þaðan lenti ég í þeim ósköpum að renna til í sleipri og blautri moldargötu. Um sama leyti var Frosti Þorkelsson að taka framúr mér enda hraðskreiður mjög og skipti nú engum togum að ég keyrði af afli á þennan austfirska kappa en eftir því man ég samt ekkert. Mér skilst að ég hafi legið meðvitundarlaus í nokkrar mínútur og var ansi ruglaður þegar ég raknaði úr rotinu. Hlaut við þetta skrámur í kringum vinstra auga án þess þó að skaða augað sjálft.

Guðmundur Smári kom einna fyrstur að og lýsti því fyrir mér í gær að senan sem blasti við hefði verið harla ókræsileg. Ég rotaður með hausinn kertan aftur og sá í bein ofan við auga. Frosti slapp ómeiddur og fór þegar til byggða að ná í sjúkrabíl sem kom um tveimur tímum síðar og skutlaði mér á Akureyri þar sem læknar stunduðu hannyrðir á andlitinu í drykklanga stund. Þar nyrðra var þjónusta öll hreint frábær og starfsfólk alúðlegt.

Daginn eftir fékk ég svo far suður með Guðmundi Smára hjólakappa sem yfirgaf föruneytið sólarhring áður en ferðalögum hinna lauk. Já og ég er núna með ljótara móti, liðlega tuttugu spor í frekar súrrelaísku mynstri í kringum augað. Og er í þessum töluðu orðum að tygja mig í Hveragerði þar sem ég vonast til að mamma geti saumað á.  mig augnlepp eins og Moshe Dayan síonisti var þekktastur fyrir. Það er skárra en haugur af hvítum og skítsæknum sárabindum.

Nú verða hjólamál tekin til endurskoðunar - þó svo að ég lofi engu með að hætta alveg að hjóla. Ég er í raun og veru að gera meira en ég get í félagsskap minna gömlu Dakarfélaga sem eru allir komnir á miklu léttari og hraðskreiðari hjól og eru líka miklu betur á sig komnir. Þegar sem erfiðast var í mýrunum skipti Guðmundur Tryggvi um hjól við mig og þá fann ég að þetta er eins og vera á fólksbíl í jeppaferð. Nógur tími til að hugsa um þetta næstu dagana því ég hjóla varla mikið með saumana í!

(Myndin er frá Eystri símakofanum á Haugsöræfum þar sem við náttuðum. Já og til skýringar þessir við erum semsagt Selfyssingarnir Guðmundur Tryggvi Ólafsson, Baldur Pálsson, Guðmundur Smári Ólafsson og ég en að austan komu einnig fjórir, semsagt Loftur Jónsson, Frosti Þorkelsson, Sveinn Hallgrímsson og norðmaðurinn Klás Smith. Betri ferðafélagar eru vandfundnir.)

Athugasemdir

[Helga R. Einarsdóttir, 8.7.2007 kl. 20:12]

Ó mæ god! 

[Sindri Þorkelsson (IP-tala skráð) 8.7.2007 kl. 21:12]

Sælir nú, ég er bróðir Dúda Fergusonar (Frosta Þorkelssonar) og verð ég að segja að þetta er nú  bara enn ein kaflinn í bókina um North Enduro (undirtitill: Dakar drengirnir) sem verður að sjálfsögðu  metsölubók loksins þegar hún kemur út.

[Gunnar Kr., 9.7.2007 kl. 06:18]

Bjarni hann spóladi í drullu og datt,

déskotans óheppnin elti'ann, sú ljóta

Eins og beljur á vorin, thad sýnist víst satt,

sumir með of mikinn kraft milli fóta.

[Magnús Skúlason, 10.7.2007 kl. 23:25]

Ja hérna Bjarni. Það er eins gott að konan mín sjái þetta aldrei, því þá er endanlega búið að loka fyrir að ég fái nokkurntímann leyfi til að fá mér hjól!!

Vonandi færðu ekki varanlegt ör. Ekki hætta í Dakardæminu og haltu þínu striki.

Kveðja Magnús