Ólafur Finnur Böðvarsson (1954-2007)

(Minningargrein - birt í Mbl. 21. desember 2007) 

-Hjá INGUOGÓLA á Kjalarnesinu, segir ungur bláeygur glókollur og ljómar þegar hann segir föður sínum frá ævintýrum áramótanna. Hann er unglingurinn með barnshjartað og hefur fundið staðgengil afa síns og nafna sem hvarf á vit sælli heima um aldur fram. Nú hefur Óli farið þann veg einnig og það er skarð fyrir skildi.

Ólafur Finnur Böðvarsson frá Saurbæ á Kjalarnesi varð bráðkvaddur miðvikudaginn 5. desember síðastliðinn, aðeins 53 ára gamall. Hann var bílstjóri og verktaki, búsettur að Skógarási sem er nýbýli út úr Saurbæ. Sveitadrengur af bændaættum, rollukall og náttúruunnandi. Í senn djúpur í hugsun og bernskur í leik eins og við allir viljum vera. Hann var einn þeirra öfundsverðu drengja sem lét eftir sér að vera kjurr í sveitinni og var gæfumaður.

Eftirlifandi kona hans er Inga Magnúsdóttir sem er móðursystir sonar míns, Magnúsar. Magnús átti sér öruggt skjól á Kjalarnesi hvenær sem honum hentaði og var þar oft langdvölum. Þar fann hann þá fyrirmynd sem ólæknandi bílaáhugi hans leitaði í og mætti um flest meiri skilningi og þekkingu heldur en heima fyrir þegar talið barst að formi og fegurð amerískra draumakagga.

Ævintýraveröldin á Kjalarnesinu var dregin upp í skærum litum allt til þessa dags. Hún er enn á sínum stað rétt við gangamunnann, full af sögulegum rennireiðum og traktorum. En sál þeirra er slökknuð og það er hljótt yfir Fordhúsinu.

Íslensk sveitamenning er fleira en bókagrúsk. Hún er ekki síður kjarnyrt tunga, hugsandi menn og mögnuð verkmenning sem þorir að fara sínar eigin leiðir. Í öllu þessu var Ólafur Böðvarsson verðugur fulltrúi. Íslensk menning er ríkari að hafa átt slíkan mann og það erum við líka sem kynntumst þessum stóra manni, hlýju hans og traustri vináttu.

Nöfn þeirra hjóna, Inguogóla, voru yfirleitt höfð í einu orði og þar er mikils misst. Ástvinum öllum, eftirlifandi móður, systkinum og þér kæra Inga sendi ég mínar dýpstu samúðarkveðjur.

Bjarni Harðarson