Málsvörn morðingja

Egill Bjarnason skrifar um ástandið á Gasa-ströndinni

Aldraðri konu og ungri stúlku er haldið í gíslingu í þakherbergi í Reykjavík. Þeim er skammtaður matur af húsbónda sínum, þó að konan sé í raun eigandi hússins. Í hvert sinn sem hún reynir að brjóta upp hurðina lætur húsbóndinn hana finna fyrir fullkomnustu pyntingartólum Evrópu.

 

Allur bærinn veit af kúgun mæðgnanna. Flestir kæra sig kollótta, enda ástandið viðgengist í sextíu ár. Bæjarstjórinn segir að húsbóndinn hafi heimild til að verja sig og hvetur gömlu konuna til sýna stillingu.

Dag einn kastar konan súpudisknum útum herbergisgluggann, beint í rúðu nágrannans. Húsbóndinn stormar inn í herbergið og bindur enda á “deiluna” í eitt skipti fyrir öll. Drepur kellinguna og barnið með.  

Þegar húsbóndinn er krafinn skýringa, segir hann að sjaldan valdi einn þegar tveir deila. Þvínæst tínir hann til ýmislegt misjafnt í fari mæðgnanna; óraunhæfar kröfur um lífskjör, framandi trúarbrögð, óþolandi kynþáttur og “rangar” skoðanir í pólitík. Með krókódílatár í augunum segist hann ekki getið hafa boðið nágrönnum sínum upp á eignarspjöll konunnar öllu lengur.

 

Bæjarstjórinn kinkar kolli, fullur samúðar, en þykir verra að barnið hafi dáið. En það er jú algengt í morðum sem þessum. Gott ef ekki óumflýjanlegt. Morðinginn er vinsamlegast beðinn um að passa sig næst.  

 

Höfundur er stjórnarmaður í félaginu Ísland-Palestína.