Apakóngur lokar bókakaffi

Sunnlenska bókakaffið er lokað í dag, laugardaginn þriðja í jólum enda liggja bóksalarnir uppi í rúmi handan götu og lesa Apakónginn og aðrar gersemar jólabókaflóðsins.

Apakóngur á silkiveginum er eitt af stórvirkjum þessara jóla og í kaupbæti fallegasti prentgripurinn. Á jóladagsmorgun vaknaði einn bóksalanna í Sunnlenska bókakaffinu upp við afmælissöng og var síðan skenkt þessu fjallþunga sýnishorni kínverskrar frásagnarlistar.

Þetta eru alþýðubókmenntir og upphaflega til orðnar á tehúsum Han-þjóðarinnar. Hér segir af köppum og klækjarefum, pólitískum loddurum og allskonar illþýði. Það er kínafarinn Hjörleifur Sveinbjörnsson sem þýðir úr kínversku, velur efni og ritar merkan formála.

Þríríkjasaga er sú fyrsta og segir frá valdabaráttu við Langá þeirra Kínverja, blauðum ráðgjöfum og ráðsnjöllum herforingjum. Pólitískar senur í samræðum og ráðabruggi eru ekki síðri en við þekkjum í Sturlungu og brenndar því sama marki að hér grautast saman mikill skari höfðingja svo stundum er erfitt að greina hver er hvurs í þeim efnum. Enda heita kapparnir nöfnum sem renna svilítið saman eins og Lu Su, Lius Bei, Ci Meng, Cheng Pu, Zhou Dai, Lin Tong, Cheng Zi og ekki má gleyma erkiskálkinum Cao Cao.

Engu að síður renna þessar sögur frábærlega í lestri og víða má finna þráð milli þessara sagna og miðaldasagnaarfs okkar Íslendinga þó svo að allt sé hér heldur stærra í sniðum en við Flóabardaga og jafnvel Svoldarorusta verður hálfvegis afdalaleg í samanburðinum.

Sunnlenska bókakaffið opnar svo að afloknu jólafríi klukkan 12 á mánudag og verður eftirleiðis opið 12-18 virka daga en 12 - 16 á laugardögum. 

Athugasemdir

[Sigurður Hreiðar, 28.12.2008 kl. 12:57]

Fróðlegur lestur um bók sem að mestu týndist í auglýsingaflaumnum. Upptalning kínversku nafnanna vakti hjá mér þankagang sem stundum hefur vitjað mín áður, en það er stafsetning þessara nafna sem ratað hafa inn í íslenskt lesmál, skrifuð með setum og séum og kannski fleiri stöfum sem við notum almennt ekki í okkar máli.

Eftir hverju fer þessi ritháttur? Ef ég hef lesið fræðin rétt er latínuletur ekki notað í Kínalandi heldur allslags krúsidúllur sem við skiljum hreint ekki. Mér býður í grun að rithátturinn sem þú tilgreinir hér í bloggi þínu sé kominn út ensku og þá er mér spurn: Hvaða erindi á hann til okkar?

Er það ekki hlutverk þýðandans að snúa öllum textanum og þar með talið að gefa okkur frambærileg nöfn á okkar máli, þar sem við getum ekki einu sinni spáð í þau á frummálinu? -- Ég lít öðru vísi á þetta í texta sem upprunalega er skráður með letri eins og því sem við notum.

[Sigurður Hreiðar, 28.12.2008 kl. 12:59]

Ahemm -- átti vissulega að vera „kominn úr ensku…“

[Jóna Á. Gísladóttir, 28.12.2008 kl. 13:07]

Gleðilega jólarest til þín og þinna Bjarni. Megi áramótin verða ykkur ánægjuleg sem og nýja árið.

[Bjarni Harðarson, 28.12.2008 kl. 13:39]

sigurður, ég ætla ekki að vera sérfræðingur í þessu en svolítið fjallar hjörleifur um þetta í inngangi og gefur leiðbeiningar um framburð. mér sýnist þó að hér sé um að ræða eina staðlaða gerð hvers heitis í latnesku stafrófi því vitaskuld væri það til að auka rugling ef að íslendingar stafsettu pekingborg (ég meina beijing) með einum hætti, spánverjar með öðrum, svíar með þeim þriðja og svo framvegis. það er svo hluti af menningarlegri heimsvaldastefnu samtímans að þessi staðlaði háttur dregur fyrst og fremst dám af ensku en ekki til dæmis arabísku eða frönsku...

[Atli (IP-tala skráð) 28.12.2008 kl. 14:07]

Hinir vitru ráðgjafar í Þríríkjasögunni minna grunsamlega mikið á Njál bónda á Bergþórshvoli. (Og ef Gunnar var heyrnarlaus dvergur, því skyldi Njáll þá ekki hafi verið Kínverji?)

[Atli (IP-tala skráð) 28.12.2008 kl. 14:22]

Það er misskilningur að pinyin umritun á kínversku miði sérstaklega við enskan framburð. Þetta er staðall sem var mótaður til að skrifa kínversku með latínustöfum og framburður stafanna er ekkert sérstaklega miðaður við ensku frekar en t.d. rómönsk mál eða slavnesk. (Sjá http://en.wikipedia.org/wiki/Pinyin)