Fyrsta boðorðið er að svíkja ...

Ég er svo lánsamur þessa dagana að vera í aukavinnu við að lesa gömul og gengin skáld, (verkefnið er ennþá leyndarmál en ég segi frá því seinna.)

Í gær var ég að lesa ljóð Jóhannesar úr Kötlum og datt ofan í gamalt uppáhald, Sóleyjarkvæði. Kannski á þjóðin einmitt að lesa Sóleyjarkvæði þessa dagana. Þar í eru þessar hendingar:

Eitt sinn var boðorðið eitt í landi:
eigi vikja -
nú er öldin önnur
og önnur boðorð sem rikja
- fyrsta boðorðið er:
að svíkja.

En óvissan kvelur tóra þóra:
erum við þrjátíu og tveir?
nei, við erum fjörtíu og tveir!
og hvorttveggja sverja þeir
- þeir ruglast í sinni eigin tölu
alltaf meir og meir.