Góð þjóðháttamynd

Konan mín fann upp á því eftir 25 ára hjúskap að nú væri komið að því að fara í kvikmyndahús. Það er ágætt svona í páskinum. Sáum Svartur á leik sem fyrirtaks vel leikin og grípandi þó að það vanti eiginlega alveg að í henni sé einhver saga. Við vorum bara að þvælast um frekar skuggalegt skemmtanalíf. Á leiðinni út hitti ég stráka sem eru algengir hér í húsinu í félagsskap sona minna og spurði þá hvort þetta væri svona hjá þeim. Já, sögðu þeir og voru greinilega að skrökva - enda allir ódauðir enn. 

Ef myndin væri látin gerast í Ameríku er ég ekki viss um að ég hefði nennt að horfa á hana í sjónvarpinu. Og þó, persónurnar voru skrambi sterkar og skemmtilegar.

Það besta við myndina er að þetta er þjóðháttamynd í fyrsta klassa, kannski engin betri verið gerð síðan doktor Haraldur talaði inn á hina stórkostlegu heimildamynd Í dagsins önn. Hér kynnist þjóðin öllu undirheimahyskinu og til þess að ljá þessu trúverðugan blæ er skellt inn í frægum afbrotamálum þannig að það litla sem gerist er þá líklega allt satt í ofanálag. 

Semsagt, fyrirtaks kvöldskemmtun, sérstaklega fyrir þjóðfræðinga!