Stjórnmálin og staða ljóðsins

Um daginn var ég á beinni línu hjá DV. Fékk þar margar skemmtilegar spurningar og lokaspurningin var einkar góð en hún komst svo ekki með í prentútgáfunni. Ég birti hana hér til gamans:

Helgi Eyjólfsson

Sæll, Bjarni. Nú spyr ég þig bæði sem bóksala og stjórnmálamann; hefurðu áhyggjur af stöðu ljóðsins í dag?

Bjarni Harðarson

Nei, ekki ljóðsins sérstaklega. Ég hef sem bókaútgefandi gefið út fimm ljóðabækur og þekki þennan heim aðeins. Við þurfum vitaskuld að styrkja stöðu bókmenntanna í heild og niðurskurðurinn undanfarið hefur bitnað mjög á menningarstarfi. Menn átta sig ekki alltaf á því að grundvöllurinn að framförum og efnalegri velsæld liggur ekki síst í menningarstarfi, listaverki sem kveikir hugsun og fallegu ljóði sem gefur lífinu merkingu. 

 

 

Athugasemdir

[Kalli Sveinss. (IP-tala skráð) 14.4.2013 kl. 13:30]

Félagi Bjarni !

 Einlæglega sammála þér varðandi djúp tengls mannsins, stjórnmálanna og ljóðsins.

 Sannarlega gefur ljóðið lífinu merkingu. Dæmi þar um er vísa fyrsta rðherra Íslands, Hannesar Hafstein, ljóð sem í dag gæti verið orkt beint til þess góða drengs Bjarna Benediktssonar, þegar Hannes segir.:

           " Ég tek ekki níðróginn nærri mér,

              því það næsta gömul er saga,

              að lagasti gróðurinn ekki það er,

              sem ormanir helst vilja naga".

 Vissulega er sá heiðarlegi manndómsmaður Bjarni Benediktsson særður, en ekki sigraður. Eða sem Rómverjar sögðu.: " Vulneratus non victus" - þ.e. "Særður en EKKI SIGRAÐUR" !