Hallgrímur og Spegilsritstjóri með vinninginn...

Hef nú hesthúsað allavega 9 af jólabókum ársins og enginn vafi hver hefur þar vinninginn. Bók Úlfars Þormóðssonar um Hallgrím Pétursson er eitt af stórvirkjum þessara jóla. Ekki bara að Úlfari takist hér að draga upp trúverðuga lýsingu á sálmaskáldinu ástsæla og lífi á Íslandi á 17. öld.

Það sem er i raun og veru meira um vert er að Úlfari tekst frábærlega til við skáldsöguþátt þessarar bókar. Við vitum auðvitað mjög lítið um persónu Hallgríms Péturssonar utan það sem kveðskapur hans og beinagrind af lífshlaupi segir okkur. Þegar þessu tvennu sleppir þarf skáldið að taka við og það gerir Úlfar svikalaust og með þeim hætti að bókin stendur sem ein af betri skáldsögum ársins, jafnframt því að vera góð heimildarsaga.

Þessi bók tekur langt fram fyrri bókum gamla spegilsritstjórans þó hinar hafi verið allgóðar.

Ég á svo eftir að lesa hinn Hallgríminn, þ.e. Helgason en geri fljótlega enda í miklu uppáhaldi hjá mér og skrifa þá um hann og fleiri bækur hér á næstu dögum. Sem stendur er bók Þórhalls Heimissonar á reykborðinu.

Athugasemdir

[Árni Gunnarsson, 5.12.2008 kl. 23:16]

Mitt viðhorf til rithöfundarins Hallgríms Helgasonar er dálítið á skjön við þá stöðu sem hann hefur náð hjá íslenskum lesendum. En það er í stuttu máli að hann hafi orðið ritdómurum akademíunnar svo erfiður að þeir hafi tekið þann kostinn að lofa hann í hástert. -Nýju fötin....-

En líklega segir þetta álit mitt nú meira um mig en Hallgrím bjálfann.