Fullveldissinnar aldrei mikilvægari

Við sem stóðum að L-listanum í upphafi kosningabaráttunnar erum enn að. Nú hefur undirbúningsstjórn gengið frá formlegri stofnun á félagsskap Fullveldissinna eins og lesa má um hér.   Það er ljóst að hlutverk stjórnmálahreyfingar sem berst einörð gegn ESB aðild er brýnna nú en nokkru sinni og alveg ljóst að til þess að vinna að verkinu þarf formlega stofnun félagssamtaka. Meira um þetta síðar...

Egill floginn í fótspor forfeðra sinna

egillinn minn er alfarinn úr föðurhúsum og eftir sitja hnípin hjón  hjá ennþá hnípnari þjóð og mega nú muna sinn fítil fegurri og stekkinn meirum snerrubúð en nú er því aðeins er nú einn barnunginn eftir í húsum og þó varla því hann er fluttur í partíkjallarann og við elínin eins og gömul hjón alein í risinu eða turtildúfur sem ekki átta sig almennilega á að frumburðirnir þrír skuli nú allir flognir hvur til sinnar áttar, einn í nýju jórvík í fótspor síns langlangafa og annar nokkrum árum fyrr hér norður á árbakka ölfusár nokkrum hlöðulengdum frá okkur en sá þriðji og eini sem ekki er karlfugl austur í þau héruð þar sem túristar koma að skoða jökul og það er nú það en mest um vert væri nú ef egill fyndi einhver tangur eða tetur af frænda þeim sem halldór skagfjörð hafði barnungann með sér til vesturheims þegar hann fór þangað að smíða borg þá sem nú heitir alminnilegast new york og ku vera þar fagurt handbragð á eldri húsum sem dóri þessi afi hans afa míns bangaða saman fyrir rauðskinna og kúreka og vel hefur enst og betur en sum hin nýrri hús sem þar voru reist þvert á flugleiðir en engar voru þá flugvélarnar að týna sér í en samt fór það svo að hann sigurbjörn langafabróðir minn týndist í plátzi þessu og hefur enginn maður séð hann síðan utan þá kanar og kannski orðið of seint að leita nú en sumir lenda á glapstigum sem til útlanda fara og aðrir kvennafari og eins víst að hvorutveggja og fleira gott hafi hent þennan frænda minn sem smiðurinn aldrei fékkst til að tala um þegar hann aftur kom hingað heim til þess að bera beinin í honum skagafirði eins og skagfirðinga er siður og raunar skrýtið að því skuli ekki hafa verið meira á lofti haldið að kauptún þetta í vínlandi er skagfirskt í öllum sínum hagleik og það veit ég að egill minn sér núna og á eftir að sýna öldruðum föður næst þegar við finnumst því hans verkefni þarna ytra utan að leita sigurbjarnar er að mynda með fótótækni í tilsögn hins heimskunna steve mccurry sem ku heimsfrægur og áreiðanlega af skagfirskum ættum eins og flest fólk sem náð hefir heimsfrægð…

(um myndir: egill eins og hann sást síðast í afganistan og stúlka sú sem mest gerði portretmanninn mccurry heimsfrægan og hefir græn augu en það er varla úr okkar ættum og því strax hægt að útiloka að hún sé með í leitinni og eins og þar segir þá munar um hvern einn en ef einhverjir vildu nú þar vestra vera svo vænir og gera svo vel og hjálpa honum agli mínum að leita þá er ættfræðin þannig að strákurinn sem nú byggir new york er bjarnason, harðarsonar, sigurðssonar, benediktssonar halldórssonar skagfjörð en halldór sá átti að yngri syni sigurbjörn þann sem settist að í new york og hljóta hans afkomendur því að vera nauðalíkir agli skyldleikans vegna en af þeim eigum við hvorki myndir, heimildir, nöfn né sjúkraskýrslur og er þó allt vafalaust til í þar til bærum stofnunum vestra...)

Kjósum fyrst um stjórnarskrá og ESB-aðild

Það er auðvitað fráleitt að naumur meirihluti Alþingis feli ríkisstjórninni að aðhafast það sem er andstætt stjórnarskrá. Þingmenn eru eiðsvarnir Stjórnarskrá lýðveldisins og ber að hegða sér í samræmi við það. Það er enginn ágreiningur um að ESB-aðild gengur gegn fullveldisákvæðum stjórnarskrárinnar. Þessvegna verður fyrst að breyta Stjórnarskránni og síðan er lágmark að almenningur fái að kjósa um þessa tillögu Össurar Skarphéðinssonar. Staðreyndin er að það er ekki hægt að hefja viðræður nema sækja um og lýsa yfir vilja til að ganga í ESB.

Dettur einhverjum í hug að almenningur sé til í að senda Össur Skarphéðinsson til Brussel með fjöregg þjóðarinnar í jakkavasanum?

Það er reyndar að finna í flokkssamþykktum allra fjórflokkanna ákvæði um að áður en farið skuli í viðræður skuli fyrst efnt til þjóðaratkvæðis. Hvað er að gerast að forystumenn þessara flokka ætli að skauta framhjá því núna...

ESB-tillagan birt

Fáum við ESB útaf borðinu!?

Fjölmargir ESB andstæðingar hafa kokgleypt þá hugmynd að með einföldum aðildarviðræðum við ESB og síðan kosningum þar sem þjóðin hafnar aðild séum við að vinna pólitískri umræðu í landinu þann ómetanlega greiða að fá málið út af borðinu.

Gegn þessu eru óteljandi rök:

- ESB er aldrei út af borðinu, það er ekki reynsla Norðmanna þar sem ESB-sinnar eru sífellt að efna til ófriðar um málið þó kosið hafi verið tvisvar og sama er að segja úr Svíaveldi þar sem naumur meirihluti ESB-sinna sigraði aðildarkosningar.  Fullveldisbarátta smáþjóða er eins og mannréttindabarátta og önnur pólitík ævarandi barátta við heimsku og fordóma.

- Við getum ekki farið í aðildarviðræður nema meirihluti þings og ríkisstjórnin vilji í aðild. 

- Við getum ekki reiknað með að kosning um aðildarsamning verði kosning um aðild eða óbreytt ástand. ESB er ófeimið við að beita þrýstingi og því miður vafamál að Ísland hafi samningsstöðu til að segja nei ef landið sest að samningaborði. Við getum með aðildarumsókn hrint af stað atburðarás sem stórskaðar okkar samninga við ESB löndin eins og þeir eru í dag - og eru samt ekki of góðir.

-  ESB yfirráðastefnan er landvinningastríð. Ísland er gómsætur biti með auðlindir á við milljónaþjóð og skuldir sem eru ekkert miðað við auðlindirnar. ESB mun búa til "tilboð" sem er ekki hægt að hafna og taka það svo allt til baka á næstu árum þegar ríkjabandalagið þróast yfir í ríki! 

- Ísland getur hæglega breyst í afskekktan útkjálka. Öll hagkerfi hafa tilhneigingu til að draga fé, fólk og völd að einum miðlægum punkti. ESB er þar engin undantekning og sá miðpunktur verður álíka fjarlægur Raufarhöfn og Reykjavík...

 

Mynd af fátækt og ríkidæmi

 

 

 

Á degi eins og þessum þegar  hvur maður á síns föður að hefna á versunni og má varla milli sjá af hvoru er meira heimskunni eða rigningunni er langsamlega best og skemmtilegast að blogga um langömmu sína sem stendur hér eins og bedvínaforingi í hópi síns fólks austur á Fáskrúðsfirði fyrir meira en hálfri öld síðan og kerlingarnar báðar tvær í stóískri ró þess sem vel veit að þetta fer einhvernveginn og ef illa þá allavega ekki verr en það en Kiddi frændi lítur prakkaralega framan í veröldina eins og það sé hann sem hafi laumast til að kroppa ofan í miðbikið á myndinni þannig að nú sér enginn hvað Kristbjörg systir hans er að hugsa þennan dag og týnt það andlitið sem fríðast var í þessu litla samkvæmi enda stúlkan sú kannski of skynsöm til að vera nokkuð að bæta hugsunum inn í þessa mynd sem kemur til okkar nú á tímum þegar menn hafa hugsað í hringi og halda að við séum fátæk í ríkidæminu rétt eins og þessar konur sem vissu sig ríkar í fátæktinni en samt voru þær báðar, Sjana hans Sjönu Björns sem er hér til hægri og langamma mín Setta allra kerlinga fátækastar í litlu fátæku plássi og máttu stundum éta slepjað saltket á útmánuðum en vonda soðningu um sumarmál og enginn kvartaði

Umskipti Steingríms Joð og það sem er utan ramma

Gamlar konur í Þistilfirði sögðu forðum þær sögur af umskiptingum að yfirleitt væru karlbörn úr þeirri hættu að um þau væri skipt af vondu álfafólki þá þau hafi verið blessuð og tekið tennur.

Ástæðan var sú að álfkonur þær sem stálu börnum þessum létu í staðin tannlausa gamla karla sem þær hnoðuðu saman ofan í barnsvögguna og því varð barnið sem tekið var að vera tannlaust einnegin. Í sögum þessum liggur sú speki að erfiðara sé að hnoða saman í barnsvöggu karli sem tenntur er en hinn sem engar hefur. Ekki þarf að taka fram að kvenbörn voru miklu síður í þessari hættu og jafnvel alls ekki enda kom þetta til þegar álfkonur vildu yngja upp hjá sér karlpening sinn.

Hitt er órannsakað hvort karlbörn sem aldrei hljóta almennilega guðsblessan né kristilegt innræti geti aftur komist í sama áhættuhóp við gamalsaldur þegar tennur fer gjarnan að þrjóta. Atburðir helgarinnar benda mjög til að svo sé því nú hefur gamall pólitískur refur norðan úr landi orðið að þeim umskiptingi í stjórnmálum að ekki dugar honum lengur að svíkja loforð sem gefin voru fyrir kosningar.

Loforð sem Steingrímur Joð gaf að þarflausu eftir kosningar, í sjónvarpsviðtali 27. apríl, er líka fokið út um gluggann en þá sagði Steingrímur að "...það væri utan ramma hinumegin að leggja strax fram umsókn." Nú kemur fram að það á að leggja fram umsókn í júlí og ef Steingrímur sjálfur kemur ekki í veg fyrir að umsókn verði lögð fram í þinginu þá er alveg greinilega komin upp ný staða í þeim fræðum sem fjalla um umskiptinga og athugandi að leitarmenn í Þistilfirði fari nú hóandi um kletta næst Gunnarsstöðum og finni okkar rétta og stefnufasta Steingrím aftur.

Hans er sárt saknað!

Hinn stefnufasti flokkur og sigurganga hans

Mín spá er að hinir valdagírugu ráðherrar og ráðherraefni VG hafi nú bundið snöggan endi á sigurgöngu VG í íslenskum stjórnmálum.

 Flokkurinn sem var hinn stefnufasti er að verða að tækifærisinnuðum miðjuflokki þar sem hver höndin verður upp á móti annarri enda er Steingrímur J hættur að horfa einbeittur í augu fréttamanna líkt og hann gerði.

Lesa meira.

Birt á Smugunni en einnig hér. 

Davíð sem felldi heilt land

Davíð felldi Ísland, bankarnir voru vel í felstu ágætlega reknir, krosseignatengslin aðallega vandamálvegna viðbragða Davíðs Oddssonar og náhirðar hans. Engu skiptir að útrásarvíkingarnir voru eignalausir og þar af leiðandi ábyrgðarlausir, engar líkur á að stórfelldir fjármagnsflutningar Kaupþings til Íslands hafi skipt neinu máli því Kaupþingsmenn greiddu svo vel úr þeim málum. Við hrunið í haust stóð Jón Ásgeir sig áberandi vel og hefðu aðrir farið að dæmi hans hefði máske farið betur.

Þetta er meðal þess sem Ólafur Arnarson Clausen kemst að í úttekt sinni á hruninu, Sofandi að feigðarósi. Ólafur réðist í bókarskrifin eftir að ekki var fleiri spennandi verkefni að hafa hjá BaugsfyrirtækinuLandic Property. Ég skrifaði pistil um þessa bók Ólafs sem birtist á AMX í dag.

Máttlausar rangfærslur

Ef þjóðin er spurð í skoðanakönnun: Á Ísland að sækja um aðild að ESB svarar yfirgnæfandi meirihluti nei. 

Ef að kratastjórnin sem nú situr getur farið í aðildarviðræðum eftir forskrift RÚV án þess að sækja fyrst um aðild þá eru það mikil tíðindi og verður örugglega tilefni forsíðufyrirsagna í öllum blöðum álfunnar. Staðreyndin er að áður en farið er í aðildarviðræður þarf Alþingi og ríkisstjórn að taka ákvörðun um að vilja ganga í ESB. 

Í þremur könnunum Fréttablaðsins í febrúar, mars og apríl kom alltað það sama út, u.þ.b. 11 af hverjum 20 var andvígur umsókn á móti 9 sem voru því hlynntir eða 55% á móti 45%.

Þá má reyndar búast við að þessar tölur hafi skekkst lítillega síðustu vikurnar enda átt sér stað mjög kostnaðarsöm og um margt vel heppnuð áróðursherferð ESB-sinna undir forystu Benedikts Jóhannssonar hjá Talnakönnun þar sem því er blygðunarlaust haldið fram að þetta snúist um ESB eða dauða.

Það er samt nær lagi miðað við fréttir úr Evrópu þessa dagana að það sé einmitt ESB sem leggur sína dauðu hönd á hagkerfi aðildarlanda sinna.

61,2% vilja aðildarviðræður

Að innsigla stjórnleysi...

Sæt eru völdin og sætt er að henda hraunmola frá sér. Nú hafa kratar og VG fundið upp á þeim hrekk að henda ESB-vandræðunum í fang andstæðinganna. Það er enn svoldið að fullyrða hvað þessi leið felur í sér annað en að það hefur verið ákveðið að leggja upp með óstarfhæfa vinstri stjórn og meira stjórnleysi en þó náðist í henni Viðeyjarskottu Harða Geirs og er þá langt til jafnað.

Ef Framsóknarflokkur, Borgarahreyfing og einhver hluti Sjálfstæðisflokks draga Samfylkinguna að landi og styðja aðildarumsókn sem VG berjast á móti þá er ríkisstjórn VG og Samfylkingar búin að vera.

Það eru tvær leiðir til að stjórnin geti lifað.

Önnur er að tillagan um aðildarumsókn verði felld og kannski telja kratarnir sig geta haldið andlitinu þannig. Þetta er einfaldlega meirihluti þingsins og búið mál. Jóhönnu og Össuri getur örugglega hugnast slík refsskák enda hvorugt þeirra ESB-sinnar í hjarta sínu. En það þarf enginn að efast um að bæði Árni Páll, Björgvin G. og fjölmargir aðrir missa af því svefn og alla ró í sínum beinum. Það er nefnilega ljóst að Samfylkingin hefur þá látið frá sér möguleikann að mynda ESB-stjórn með SOB-samstarfi (þetta er ekki skammstöfun á neinu, heldur bara listabókstafir þriggja flokka!!).

Hin leiðin til að stjórnin lifi er að VG svíki feitt; láni Lilju Mósesdóttur og kannski einn tvo aðra yfir á ESB-vagninn sem verður þá fullskipaður með atbeina frá hálfum Framsóknarflokki, Borgarahreyfingu og kannski grönnum kvisti úr Sjálfstæðisflokki. Ef þetta gerist getur stjórnin lifað en VG hefur þá fórnað allri sinni pólitísku framtíð fyrir ráðherrastóla og þá er nú bleik brugðið...