Hvar er skæruliðinn?

Kæry Bjarny.

Hvað er orðyð um gamla zkærulyðann?  Þjóðfræðy og yfirzkylvytlegir ztaðyr eru ágætyr eynz langt og það nær en nú eru zýðuztu og verztu týmar.  Ýzlandy allt!

Zkærulyðakveðja.

Gunnaz

Gunnaz Helgowzky (IP-tala skráð) 17.2.2011 kl. 15:15

Þættinum hefur borist bréf og það meira að segja óvanalega skemmtilegt. Skrifað með stafsetningu eins og hefði helst getað orðið til yfir stolnum humar á gamla kaupfélagsloftinu á Djúpavogi þar sem við deildum kjörum saman fyrir þrjátíu árum, Skalli úr einn Mýrinni, einn gormæltur skæruliði og ljúfmennið fagra Helgowsky sem ég hef ekki séð haus né sporð af síðan þá og var þessvegna afar glaður að það skyldi vera hann sem skammar mig nú á ögurstundum.

Ég á raunar ekkert svar annað en það að biðjast forláts og lofa að fara að dusta rykið af Hamas-klútnum heima í skáp. Ég lofa samt engu um að þess sjái stað hér í blogginu og kannski eru til hér beittari staðir og skarpari bardagi.

En heilshugar og þó með ævarandi bólusetningu gegn þjóðernisgorgeir og Íslandsmonti tek ég undir með þér minn kæri vinnufélagi úr frystihúsinu eystra, Íslandi allt og gleymum svo ekki hinu; Aldrei að víkja!

Bloggað um álfa á pólsku

W dawnych czasach folklor to bylo coš co laczylo cale spoleczweňstwo.

Eins og pólskumælandi lesendur sjá er hér verið að tala um hlutverk þjóðtrúarinnar í gamla bændasamfélaginu.

Þetta er nánar tiltekið tilvitnun í sjálfan mig í þessari stuttu kvikmynd hér http://vimeo.com/19523330 sem tekin var af pólverjanum Adam Panchuk. Mynd þessi er hluti af sýningu sem er nú uppi í Hofi á Akureyri og verður í næsta mánuði Gerðubergi og Listasafni Árnesinga. Milligöngumaður þessa pólska listamanns var sá mæti drengur Sindri Freysson rithöfundur og þeir komu í stutta heimsókn til mín austur á Selfoss nú í haust er leið.

Síðan ég fyrir 10 árum lagðist í þjóðfræðipælingar um álfatrú og yfirskilvitlega staði gamla bændasamfélagsins  hefur ekki liðið svo ár að hingað hafi ekki komið erlendir þáttagerðarmenn, blaðamenn og kvikmyndagerðamenn sem vilja taka við mig viðtöl um þennan sérstæða þátt í íslenskri menningu. Sumir gera kröfu um að hitta fyrir huldufólk en það lengsta sem ég kemst með þá er að vísa þeim á bændur hér austanfjalls sem hafa slíkar verur sem daglega gesti í kaffi hjá sér.

Staðreyndin er að íslensk þjóðtrú, saga hennar og veruleiki, að ekki sé talað um alþjóðleg tengsl við menningarrætur nágrannaþjóða okkar er vannýtt auðlind á Íslandi, hvort sem er í ferðaþjónustu, fræðasamfélagi eða hreinlega útflutningi.

Ég er afríkumaður

Sonur minn er forframaður og úti í hinum stóra heimi, nánar tiltekið í borginni Zuginzhore í Senegal rétt við landamæri Gíneu. Þessvegna lenti hann í því að lesa þessa bloggsíðu með enskri þýðingu frá mr. Gúgla. Þar er sjálfslýsingin að ég sé mótorhjólafrík þýdd svo að ég sé motorcycle African. Gott ef satt væri. 

Staðreyndin er að ég er bara íslensk ráðuneytisblók og á meira að segja ekki mótorhjól sem stendur.

Veljum nýja fulltrúa með hlutkesti

Það er ekki auðvelt að taka ákvörðun um að slá Stjórnlagaþingið af. Það er ennþá erfiðara að verja nýjar kosningar sem þar sem kosningaþátttaka gæti jafnvel farið niður fyrir þriðjung. Og kostnaður væri eins og niðurskurður nokkurra spítala.

Eðlilegast við þessar aðstæður væri að velja 25 fulltrúa með slembiúrtaki úr þjóðskrá og greiða svo þeim sem voru kosnir eins eða tveggja mánaða laun í sárabætur. Ef menn vilja er líka mögulegt að hafa aðeins frambjóðendurna til fyrra þings í framboði.

Heimsfrægur ferðalangur

Austurlandaegill er lagstur í flakk enn einn ganginn nú á reiðhjóli um Vestur Afríku. Eftir að hafa eytt jólunum fjarri foreldrunum á Sólbakka flaug hann frá kærustunni í Guðs eigin landi alla leið þvers og kruss um heiminn en endaði í Dakar í Senegal.

Þaðan ætlar hann að hjóla í gegnum Gíneurnar báðar og niður til Sierra Leóne og verður kominn til Free Town fyrir fardaga. Ég held að þaðan fari hann til Burkína Fasó en er ekki viss og áreiðanlega ekki hann sjálfur. 

En allavega, hann er farinn að blogga og segir meðal annars frá frægð sinni sem ljósmyndara en myndir hans hafa nú sést bæði í Kína og National Geograpich.

Færslan þar sem Egill segir frá þesu heitir almennt mont. Nú hefi ég af hógværð Flóamannsins montast svolítið yfir þessu monti sonarins.

 

 

Áskrift að blaði sem á það skilið

Það er heldur fátt við að vera í veikindum en þá kem ég því loks í verk að kaupa áskrift að DV.

Ég hef á liðnum árum ekki verið nein loftunga þess blaðs - en undanfarið ár eða svo hef ég oftar en einu sinni staðið mig að því að vilja taka hatt minn ofan fyrir þessu blaði. (Þá er vont að eiga ekki hatt.)

Þetta á við í dag og marga aðra daga þó auðvitað beri þar líka á stundum á miður vönduðum fréttaskrifum. 

Sá svipur mannorðsmeiðinga sem einkenndi blaðið fyrir nokkrum árum er aftur á móti mikið minna áberandi og DV sýnir okkur nú góða takta í baráttunni sem er við spillingu, sérgæsku og vitleysu. Þar þurfa margir að koma að.

Með nórunni í bælinu á nýárinu

Ekki byrjaði vinnuvikan glæsilega því þegar ég var rétt að renna mér á bílpútunni minni upp úr draganum sem myndast þar sem vegurinn yfirgefur gömlu Geithálsskvompuna, eiginlega þar í fyrsta brekkustúfnum sem er þó eiginlega ekki brekka heldur meira eins og örlítil hækkun og vegurinn sveigir til suðurs nema maður fari inn í Mosfellssveit beint sem er þá til norðurs en það var ég ekki að gera heldur bara að fara í vinnuna niður á mölinni við Hörpuna og þá heltist yfir mig slík vanlíðan að helst datt yfir mig að hugsa um sósur eða farsbúðinga en staðreyndin var að allt kom þetta til af ógleði samfara velgjulegum magakitlingi sem er eiginlega ekki prenthæfur og kominn í ráðuneytið var ég byrjaður með slagveður og haskaði mér strax heim aftur eftir að hafa neitað mér um þann munað ársins að kyssa ráðuneytisstelpurnar gleðilegt ár því það eru nú takmörk fyrir því hvað margir geta verið slagveðri í einu í einu ráðuneyti og hér hef ég svo legið og sofið þegar ég hef ekki þurft að sinna líkamsþurft minni og vist þessi öll eitthvað svo óskemmtileg að það er alls ekki hægt að ætlast til að nokkur maður lesi þetta blogg.

Í dag fékk ég svo sjúkdómsgreiningu en pest þessi sem er yfirleitt stutt (7-9-13) ku heita Nóra sem er kvenkenning enda pestir kvenkyns en dregur vitaskuld nafn sitt af þingeyskum manni sem heitir Arnór sem fyrstur fékk þessa aðkenningu, sumir segja eftir ferðalag í Þistilfjörðinn en aðrir halda að hann hafi þvælt sér til Brussel þar sem allir eða flestir eða að minnsta kosti sumir eru með pest og jafnvel þessa pest og er mikil ábyrgð þeirra manna sem bera jafn kvalafullan rumb úr ókunnum sóknum...

Að vakna hjá múvístar og vera það samt sjálfur

Í morgun vaknaði ég hjá kvikmyndaleikkonu sem er auðvitað ekkert merkilegt því eins og allir vita getur allt gerst á nýársnótt þegar jafnvel nautpeningur mælir fram Hávamál og byssuhvellir kveða við í friðsælum bæjum en álfar aka á trailerum um þjóðvegina og hafa tólgarskildi til viðbits.

En svo ber við um þessar mundir (alveg sama hvort pláss verður á gistihúsinu) að tónskáldið á Sólbakka verður stórleikari í kvikmynd sem frumsýnd er í sjónvarpinu á morgun og segir frá Húsinu á Eyrarbakka sem fegurst er húsa í Flóanum og merkast. Auk þess að vera þar í gervi Guðmundu Nielsen semur Elín tónlistina við þessa fallegu mynd sem enginn ætti að láta fram hjá sér fara og enda ekkert betra að gera á jórturdegi jólahátíðar. 

En ég var svosem ekki einn um þessa upplifun á suddalegum nýársmorgni því sama sagan var af konunni sem vaknaði við hliðina á manni sem hreinlega brilleraði í áramótaskaupi í gærkvöldi og ég er enn að velta því fyrir mér hvernig við Jón Bjarnason náðumst þarna á mynd því ekki dettur mér í hug að halda nokkur hafi getað hermt atvik og takta svo nákvæmlega eftir.

ESB gamlársspuni Fréttablaðsins

Fréttablaðið birtir í dag gamlársdag frétt um það að nú hafi ráðherrar VG samþykkt svikaleið að umsóknarstyrkjum ESB. 

Eitthvað hefur fréttamönnum skjöplast á þessum síðasta degi ársins. Hafi hjáleiðir sem þessar að ESB umsóknapeningum verið ræddar í ríkisstjórn þá hafa þær samt ekki verið samþykktar. Það er langur vegur þarna á milli þó að stundum sé eins og skilningur á þessu tvennu sé á reiki. Þannig getur ríkisstjórnin rætt ýmislegt sem ýmist ríkisstjórn eða Alþingi eiga eftir að samþykkja en meðan það hefur ekki verið gert þá hefur einfaldlega ekkert gerst.

Þingsályktunartillaga Alþingis um ESB umsóknina gerir ekki ráð fyrir beinum styrkjum eða aðlögun að ESB og það sama hefur verið ítrekað í ályktun VG í haust. Það getur vissulega verið gaman fyrir spunameistara Fréttablaðsins að vera fluga á vegg í ríkisstjórnarherberginu en illt ef óskhyggjan bjagar aftur og aftur fyrir sömu flugu það sem hún þar heyrir.

Gleðileg jól

Úti er snjókoma en samt sést í Ingólfsfjall og þar uppi liggur Ingólfur með gulli sínu og heldur jól með hundi sínum en hér á Sólbakka er verið að kokka finngállkn úr Mosfellssveitinni sem fannst dautt, hauslítið og frosið á förnum vegi og er nú komið með berjamauk og brauðmylsnu í magann sem fuglum þessum þykir gómsæti en í útvarpinu er verið að lesa fréttir um peninga sem enginn vill eiga nema þeir útgerðarmenn sem mesta peninga eiga og nú kemur Elín úr kaupfélaginu og hefur vonandi keypt handa mér tóbak í kaupfélaginu og þá er allt gott...

Semsagt, gleðileg jól.