Icesave og ESB

Fíflalegustu kosningum Íslandssögunnar er nú lokið með niðurstöðum sem engum koma á óvart og engu munu breyta. Allar hugmyndir um að heimsbyggðin hafi staðið á öndinni yfir kosningum þessum eru hluti af þeirri íslenskri mikilmennskubrjálsemi sem hefur leitt þjóð þessa í marga ófæruna.

Fyrir kosningar mátti ætla að einhverjir hér tryðu því í raun og veru að Sjálfstæðisflokkurinn á Íslandi, óvart undir forystu Ólafs Ragnars Grímssonar, myndi nú á gamalsaldri beggja stýra einhverskonar heimsbyltingu alþýðunnar gegn fjármagnseigendum.

Í sama anda er sú bábylja að hin hetjulega barátta gegn Icesave-samningunum sé hluti af baráttu þjóðarinnar fyrir að standa utan ESB. Fátt er fjær sanni. Það er rétt að vinfengi Íslands við Bretland og Holland styrkist ekki eftir því sem Icesavedeilan dregst á langinn. En það vinfengi mun heldur engu skipta.

Ísland mun halda sjálfstæði sínu svo fremi að þjóðin nái að halda sjó í efnahagsmálum og samskiptum við aðrar þjóðir. Lausn Icesavedeilunnar er mikilvægur þáttur í að svo megi verða. Dragist mál þetta von úr viti er hætta á að efnahagsleg staða okkar veikist svo mikið að hin gömlu ESB-veldi eigi auðvelt með að gleypa hér landið og miðin.

Það ríkir stríð um sjálfstæði Íslands enda er þjóðin aldrei venjulegur þátttakandi í samstarfi ESB-þjóða. Til þess erum við of fámenn og alltof fjarlæg vettvangi. Við erum fyrst og fremst gómsætur auðlindabiti fyrir langsoltin og stöðnuð Evrópuríki og því veikari sem við verðum í samskiptum við þessar þjóðir því auðveldara er að sigra okkur.

Annað sem gæti orðið okkur ESB-andstæðingum mjög hættulegt er ef núverandi stjórnarandstaða kemst aftur til valda. Þá verða ESB-sinnar fljótir að ná undirtökum í bæði Sjálfstæðisflokki og Framsóknarflokki og öll vígstaða okkar sjálfstæðissinna önnur en nú er.

Í reynd ríkir enginn ágreiningur meðal stjórnmálaflokka landsins um Icesavemálið. Þeir eru allir sem einn sammála um að leggja Icesave-klafann á herðar almennings. Það er settur upp sýndarágreiningur um vexti en í raun og veru eru menn bara ósammála um það hver eigi að vera í ráðherrastólnum þegar skrifað er undir.

Þessvegna voru kosningarnar síðastliðna helgi stærsta og dýrasta aprílgabb Íslandssögunnar. Og ekki einu sinni á réttum degi!

(Áður birt í Mbl. 11. mars 2010)

Þá veit ég hvar þú stendur...

Athyglisvert að sjá ykkur Ómar Bjarka á pari saman. Til hamingju með það. Gott að vita hvar maður hefur þig.

Fékk þetta komment við síðustu færslu og svosem ekki einu ónotin sem ég hef fengið frá skoðanabræðrum mínum í ESB-andstöðunni. Ég er jafnvel sakaður um að vera krati og þá aðeins datt mér í hug að loka á kommentakerfið!

Morgunblaðið og þeir sem lesa það helst til gagnrýnislaust hafa sett samasem merki milli þess að vera á móti Icesave-samningunum og því að vera á móti ESB-aðild. Jafnvel talið sig geta komið í veg fyrir ESB-aðild með því að sprengja Icesave-málið.

Ekkert er fjær sanni og hverskyns öfgahyggja, þjóðremba og innistæðulaus gagnrýni er líkleg til að skemma fyrir ESB-andstæðingum, sérstaklega ef við færum allir með tölu ofan í skotgrafirnar með Davíð, Sigmundi Davíð og Bjarna Ben (sem langar að heita Davíð...)

Byltingin lætur á sér standa...

Í umræðunni fyrir Icesavekosningarnar kom fram að með þeim myndi Ísland vekja alþjóðlega athygli fyrir það að hér væri staðið á móti fjármagnseigendum og þar með kveikja kjark með Írum og Grikjum og öðrum sem bágt eiga í þessum heimi.

Já - eiginlega að allur hinn vestræni heimur myndi nötra undan hinu háværa nei-i Íslands!

Auðvitað væri voðalega gaman ef að Ólafur Ragnar og Bjarni Ben. gætu leitt löngu þarfa heimsbyltingu smælingjanna gegn ríkisbubbum heimsins - en það var aldrei sennilegt og nú lætur þessi bylting alla á vega á sér standa.

Svona er nú heimurinn sinnulaus og andstyggilegur við góða menn...

Magnús og bræðurnir fimm

Sigur helgarinnar er innflutningspartí Magnúsar sonar míns. Hann flutti semsagt í sína eigin íbúð í Ástjörninni og hélt þar hrossaketsveislu.

Að baki er löng, ströng og gefandi vinnutörn okkar feðga.  Magnús er hér lengst til vinstri á myndinni með hálfbræðrum sínum fimm þeim Þórði Arnari, Baldri Hrafni, Aroni Breka, Agli og Gunnlaugi. Á myndina vantar Evu systur Magnúsar sem var enn að jafna sig eftir Góugleði í Öræfum...

Af öðrum fjölskyldufréttum er það helst að tónskáldið Elín er í Sviss að hlusta á þarlenda spila stutt og fallegt verk eftir sig. Hún er löngu komin yfir alla útrásarvíkinga í launum með heila 750 svissneska franka á mínútuna.

(Á minni myndinni er Magnús með foreldrum, einum afa og tveimur ömmum, f.v. Bjarni, Arndís, Elín, Magnús, Ingibjörg og Hörður.)

Skáldagáfa sem ég ekki hefi

Nú hafa enn nokkrir orðið til að hrósa mér óverðskuldað fyrir skáldagáfu. Um daginn vélaði Karl Th Birgisson mig til að vera í þætti sínum RÚV, Orð skulu standa. Ég reyndi að bera fyrir mig að ég gæti ekki botnað vísur og hefði aldrei sett saman svo mikið sem hálfa vísu um ævina.

En Kalli sem er bæði Austfirðingur og krati tók ekkert mark á mér frekar en fyrri daginn og bauðst til þess að senda mér fyrripartinn fyrirfram og ég gæti þá látið einhvern botna hann fyrir mig. 

Úr varð að Atli bróðir minn orti botninn sem svo margir hafa hrósað mér fyrir, svo margir að ég kann ekki við það lengur. En semsagt, vísan sem þeir ortu þar með í sameiningu Karl og Atli var svona:

Kennarinn vill koma á

kjólaeftirliti

og fletta klæðum frauku þá

sem fer í ranga liti.

 

En Atli gaf mér reyndar sjö mismunandi botna við þennan samt strembna fyrripart, ég valdi þennan sem er hér að ofan en hafði auk þess á blaði hjá mér:

 

Kennarinn vill koma á

kjólaeftirliti

laus við klæði líka má

Linda nakin fara á stjá.

 

 

Kennarinn vill koma á

kjólaeftirliti

og fötum kvenna fækka má

fagstjórinn af viti.

 

 

Kennarinn vill koma á

kjólaeftirliti

laus við klæði kuldablá

kvendin mega skjálfa þá.

 

Kennarinn vill koma á

kjólaeftirliti

því kenna þessum kvennsum má

að klæða sig af viti.

 

 

Kennarinn vill koma á

kjólaeftirliti

og fötum kvenna fækka má

fagstjórinn af viti.

 

 

Kennarinn vill koma á

kjólaeftirliti

skoppa ber um skjáinn má

og skemmta oss af viti.

 

 

Ekki þarf að taka fram að allt er þetta út af umræðu sem varð um klæðaburð þeirra Evu Maríu  og Ragnhildar Steinunnar í söngvakeppni á dögunum þar sem fagstjóri Listaháskólans taldi kjóla sem þær stöllur klæddust mikið ljóta ef ekki hræmulega.

 

 

Að hlaupa apríl í mars

Það skortir bæði óyggjandi lagarök og ennþá frekar siðferðilög rök fyrir þeirri endileysu að Íslendingar beri einir ábyrgð á Icesave. Þar er á ferðinni mikil nauðung frá gömlum samviskulitlum nýlenduherrum. En það breytir ekki þeirri staðreynd að kosningarnar á morgun eru ómerkilegt aprílgabb og þarmeð mánuði of snemma á ferðinni.

Lýðskrumarar hafa talið þjóðinni trú um að hún sé að kjósa af sér að greiða Icesave en það er ekki. Sömu menn hafa hvað eftir annað komið fram og lofað Bretum og Hollendingum því að þeir ætli að láta þjóðina borga skuldirnar að fullu. Þeir vilja bara gera það öðruvísi en Steingrímur og vitaskuld ekki nema þeir fái að sitja í ráðherrastólum á meðan!

Þegar ESB-andstæðingar fara svo að tengja þetta við hina ótímabæru ESB-umsókn verða menn að svara því af hreinskilni hvort þeir treysti Bjarna Benediktssyni og Sigmundi Davíð Gunnlaugssyni til þess að draga ESB-umsóknina  til baka. Ég geri það ekki og óttast raunar að þessir tveir menn yrðu okkur ESB-andstæðingum margfalt skeinuhættari en tvíeykið Jóhanna og Steingrímur.

Sú hugmynd að semja með samstöðu allra stjórnmálaflokka er ekki bara barnaleg og vitlaus. Hún er líka tilræði við íslenska hagsmuni.

Það er algerlega ljóst að Bretar og Hollendingar hafa með aðstoð Skandínava, Bandaríkjamanna og allra ESB-þjóðanna ákveðið að beita Ísland nauðung í þessum efnum. Því breytum við ekki og mikill misskilningur að heimurinn standi á öndinni yfir kosningagabbinu sem hér á að halda á morgun. Það besta sem við gerum í dag er að samþykkja nauðung þessa með þeim fyrirvara að við ætlum okkur að taka málið upp aftur og aftur og aftur. Til þess að sú staða sé sem sterkust er ekkert sérstaklega gott við það að samningarnir séu gerðir með allsherjar hallelúja samkomulagi allra flokka. 

Umræðan sem leidd er af sömu stjórnmálaöflum og komu okkur í Icesave vandann einkennist af sama oflætinu og mikilmennskubrjálsemi og einkenndi Ísland allan útrásartímann.Í þessari brjálsemi orga á okkur hugmyndir eins og:

Við getum boðið heiminum birginn!

Við getum lifað án samskipta við aðrar þjóðir, étum bara okkar mat!

Við getum rekið hagkerfið án þess að fá lánafyrirgreiðslu erlendis frá!

Við getum allt og heimurinn mun standa á öndinni á morgun þegar við fellum Icesave, þá mun alþýða heimsins þora að rísa upp gegn fjármagnseigendum um veröld víða!!!

Allt er þetta byggt á mikilli grunnfærni, óskhyggju og misskilningi. Fyndnast auðvitað að Ólafur Ragnar og Sjálfstæðisflokkurinn séu með kosningabulli þessu að leiða alþýðubyltingu í Evrópu.

Kann einhver annan betri?

Verðlag á mat og heimur í tölum

Verðlag á matvöru vekur alltaf áhuga minn á ferðalögum. Frekar hallærislegt áhugamál en festist við okkur sem sjáum lengi um innkaup á stórum heimilum. Í Eþíópíu er almennt verðlag 5-20 sinnum lægra en á Íslandi. Þannig var algengt að fá ódýra hótelgistingu á 300 - 1000 krónur íslenskar, kaffibollinn kostaði yfirleitt 20 krónur, tebollinn 10 krónur, máltíð á veitingstað sækja 30-500 krónur.

Síðasta daginn fór ég svo á markaðinn því ég vissi að ég var ekki með nema um 12-15 kíló af farangri og því ekki að nota tækifærið og kaupa ódýrar baunir, grjón, krydd, kaffi, te og fleira góðgæti. En viti menn. Baunakílóið kostaði 200-230 krónur, hér heima kosta sömu baunir í mesta lagi 400 krónur og baunirnar hér heima eru í hærri verðflokk vegna umbúða, hvort það eru betri baunir skal ósagt látið. Þessar baunir á markaðinum í Merkato í eru allavega mun umhverfisvænni og hafa orðið til án vélvæðingar! Kaffi kostaði 500 krónur kílóið, hrísgrjón 150 krónur. Það er enginn tífaldur munur þarna.

Nú er verðkönnun á þriðja heims markaði ekkert einföld því það er hefð fyrir því að tvöfalda verðið fyrir túristum og stríða þeim svoldið. En við vorum tveir á þessum markaði og höfum báðir nokkra reynslu af svona prútti. Að lokum sannfærðumst við þegar við sáum heimamenn einfaldlega greiða þessi verð. Þetta voru verðin á bændamarkaði. Í yfirstéttarbúðum borgarinnar mátti fá sömu vörur innpakkaðar á 30-200% hærra verði, þ.e. allt að því jafn dýrar og hér heima.

Þetta segir okkur mikið um það hvar okrið verður í hinum vestræna sóunarsamfélagi. Það er ekki í grunnverðlagi þess sem myndar grundvöll lífsins og um leið samfélagsins heldur í því sem smurt er ofaná því við smyrjum þykkt, þykkt, þykkt þessir feitu hvítu rassar sem við erum.

(Ljósmynd  Egils af sveitakonu í Omodalnum við einhverskonar þreskivinnu og líklega er starfsdagur í leikskólanum...)

Hvað eru Icesave-fylkingarnar margar?

Umræðan um Icesave er í einhverri grunnfærni látin líta svo út að þetta sé deila milli Steingríms J. og allra hinna. En þannig er þetta ekki.

Við erum með þá sem vilja borga allt en bara gera það öðruvísi en Steingrímur og í þeim flokki eru stjórnarandstæðingarnir í þinginu og líklega Ingibjörg Sólrún. Hinsvegar erum við svo með Morgunblaðið og góða handfylli af bloggurum sem tala um að við eigum ekki að borga krónu því þetta séu skuldir óreiðumanna. Ég get tekið ofan fyrir þessum síðasttalda hóp en hann er eins og oft gerist um róttæka hópa ekki mjög raunsær eða sigurstranglegur!

Nú er mjög í tísku að segja - en nú er kominn svo miklu betri samningur að það munar öllu og það sýnir að gamli samningurinn hans Svavars var ómögulegur,- það munar heilli Kárahnjúkavirkjun á þessu tvennu segja þeir sem liprastir eru og lygnastir á reiknivélinni. Þetta sýni að við getum vel beygt Breta og Hollendinga!

Hinir sem ekki vilja vera síðri á takkaborðinu hampa því nú að þjóðin hafi tapað margfaldri þessari upphæð á töfum málsins og hafa nokkuð til síns máls - þó svo 75 milljarðar á dag sé þar nokkuð vel í lagt.

Ef þetta er ekki málþóf og sandkassaleikur, þá veit ég ekki hvað!

Lengsta málþóf Íslandssögunnar

Nú reynir á hvort Icesavemálið er eitthvað annað og meira en lengsta og dýrasta málþóf Íslandssögunnar. Sá er munur á málþófi og málefnalegri pólitík að málþófi er aðeins ætlað að þvælast fyrir og tefja mál meðan sanngjörn stjórnmálaátök eru til þess að hafa áhrif á niðurstöðu mála.

Ef til væru þeir stjórnmálamenn sem héldu því fram að við ættum ekkert að borga þá væri hægt að tala um efnisleg pólitísk átök. Munurinn á afstöðu stjórnar- og stjórnarandstöðu í þessum efnum felst í tækifærum og aðstöðumuni manna til að slá pólitískar keilur. Það er augljóst að sá munur sem er á Steingrímssamningunum og þeim samningum sem nú er verið að kokka er sáralítill og mikið vafamál að hann réttlæti þá töf sem málþófið hefur valdið þjóðarbúinu.

Fyrirhugaðar kosningar eru svo hluti af þessu kostnaðarsama málþófi og öll sú peningasóun er til skammar á sama tíma og skorið er niður í bæði menningu og velferðarkerfi. 

Leynifundur um Icesave

Father, father, look!

Hvarvetna þar sem ég fór um Eþíópíu var ég ávarpaður með sama virðulega heitinu, father. Mest af börnum en þegar eldra fólk tók líka að tala svona sá ég að þetta gat ekki verið vegna þess að ég eða einhver mjög líkur mér hafi verið á þessu svæði áður. Þegar maður á að baki marga bjarmalandsför veit maður svosem aldrei en það rann sem sagt upp fyrir mér að hér var um virðingarheiti að ræða fremur en staðsetningu í fjölskyldu.

Innfæddir töldu mig, hæruskotinn hvítingjann, vera trúboða. Sonur minn fékk aldrei slíkt ávarp enda of ungur til að vera prestlærður.

Trúboð meðal Eþíópíumanna er reyndar með því ævintýralegasta í veraldarsögunni því bæði er að menn þessir hafa verið kristnir töluvert lengur en Evrópumenn og eru auk þess miklu heitari í trúnni en nokkur maður hér. Gunnar í Krossinum virkar jafnvel hófsamur andspænis þeim mönnum sem hrópa fagnaðarerindið úr hátölum kirkna sinna á nóttu sem degi. 

Margir kristniboðanna, bæði þeir íslensku og aðrir, hafa unnið gott mannúðarstarf en það er engu að síður hluti af heimsvaldastefnu hvíta mannsins og hefur brotið niður fornan og merkan átrúnað. Eftir lifir með Eþíópíumönnum einn og einn siður hins gamla átrúnaðar eins og kaffiserimóníur þeirra vitna um. (Ljósm. EB af kaffibolla og greiðslu fyrir hann sem var víða einn birr eða jafngildi 10 króna íslenskra.)