Gefið okkur ranglætið aftur!

Meðan íslenskir smákapítalistar erfiða í blankheitum með eigin kennitölu að veði, hús sín lögð undir við bankann og jafnvel ábyrgðaryfirlýsingu frá maka sínum þá siglir framúr þeim fagurbúin skúta stórfyrirtækja. Allt svo glansandi nýtt og ríkmannlegt. Ekki vegna þess að arðsemi hinna síðarnefndu sé svo mikil, heldur vegna þess að lygi þeirra er stærri en okkur kann að dreyma hér í Flóanum.

Við sjáum fyrirtæki eins og pizzakeðjur gera innrás inn í bæinn með forstjórann í þyrlu. Enginn talar um að nokkrum misserum fyrr hefur almenningur lagt þessu fyrirtæki til hundruðir milljóna í gegnum afskriftir.

Sjá nánar grein mína, Markaðssamfélag og réttlæti  

Um lygasögu markaðshyggjunnar

Okkur Laugaráskrökkunum þótti uppsveitin heima heldur útúrboruleg og strjál. Varla að þar væri mjög fjölbreytilegt mannlíf. Sérstaklega átti þetta nú við um Eystri Tunguna sem var ekkert nema Pollengið og þar upp af endalausir gróðurlausir melar. Fráleitt að þar gætu þrifist fleiri en ein fyndni og ein lygasaga í senn. Kannski þó að þar væru einhverjar úreltar kerlingar með aðrar meiningar en slíkar töldust ekki með.

Með árunum hef ég komist að því að þetta var rétt. Ekki bara um Eystri Tunguna heldur jarðarpönnukökuna sem slíka. Á henni er yfirleitt ekki nema ein skoðun, einn sannleikur í einu ef frá kannski taldir örfáir afdalamenn sem er á hverjum tíma reynt að drepa eða þegja af sér eins og óværu.

... 

Sjá nánar grein mína, Markaðssamfélag og réttlæti 

Kosning um ESB aðild er kosning um endalok lýðræðis

...

Ríki geta verið fullvalda án þess að vera lýðræðisríki og Norður Kórea er sorglegt dæmi um það. En þetta getur ekki snúið öfugt. Ríki geta vitaskuld ekki verið lýðræðisríki ef þau eru ekki fullvalda. Hversu mjög sem Tíbetum langar að búa í lýðræðisríki eiga þeir engan kost á því fyrr en þeir losna undan heimsveldi kommúnistanna í Bejing. Sama á við Kýpur og Grikkland sem eru nú troðin undir járnhæl fjármálafurstanna í Brusselvaldsins. Í hjálendu heimsveldis getur almenningur ekki tekið völdin til sín nema ná þeim fyrst frá heimsveldinu.

Öfugt við orðagjálfur reglugerðarmeistara hins faglega valds þá fjallar lýðræðið um raunverulega hluti, raunverulegt vald, raunveruleg yfirráð. Ef að yfirráð yfir landi, lagasetningu þess, auðlindanýtingu, dómum og innra skipulagi eru flutt í hendurnar á stærra og voldugra kerfi þá geta sömu völd ekki á sama tíma verið í höndum stjórnarinnar heima. Heimsveldi allra tíma hafa reynt að skrökva þessu að almúganum. Þau koma fyrir einhverskonar leppstjórnum í hjálendum sínum og fela þeim málamyndahlutverk en völdin eru raunverulega horfin. Land sem lent hefur undir hrammi stórveldis er ekki fullvalda ríki og þar verður ekki lýðræði fyrr en heimsveldið hefur verið brotið á bak aftur.

Sjá nánar í grein okkar Valdísar, http://bjarnihardar.blog.is/blog/bjarnihardar/entry/1293811 

Ógnir lýðræðisins

Á okkar dögum steðjar önnur hætta að lýðræðinu. Það er linnulaus margra áratuga áróður menntamanna að til sé fagleg og rétt ákvörðun í stjórnmálum. Með réttri menntun og mælingum menntamanna megi til dæmis komast að því hvar eigi að virkja eða hvernig haga beri samningum við erlend ríki.

Það sé auðvitað afar slæmt ef „pólitíkin“ kemst að í slíkum málum og grunnhyggnir stjórnmálamenn lemja hvern annan í hausinn með því að segja þú ert pólitískur, ég er faglegur! Flokksræði og margskonar spilling sem þrífst í skjóli þess hefur um leið grafið undan öllu því sem kennt er við stjórnmál og pólitík verður ranglega að skammaryrði.

Sjá nánar í grein okkar Valdísar Steinarsdóttur, hér eða í Mogganum í dag!

 http://bjarnihardar.blog.is/blog/bjarnihardar/entry/1293811

Margra ára viðræður þar sem samið er um ekkert

Svar míns gamla skólafélaga Stefáns Hauks Jóhannessonar aðal"samninga"manns Íslands við ESB staðfestir það sem við ESB andstæðingar höfum alltaf haldið fram - það eru engar samningaviðræður þvi ESB semur ekki - það innlimar.  

 

Á heimasíðu stækkunardeildar ESB segir líka að það sé tómur misskilningur að kalla þetta samningaviðræður - þetta sé aðlögunarferli og ekkert annað.

 

En jú - Stefán Haukur hefur fengið ESB til að fallast á óbreytt fyrirkomulag á verslun með áfengi og tóbak!! Það er þá allt sem sést í pakkanum eftir þriggja ára puð. Og hvað græðum við á því að einhver annar en við hafi skoðun á því hvar við seljum eða seljum ekki okkar bús? 

Óverulegar undanþágur

Hvernig á að ljúga með tölfræði?

Hvernig á að ljúga með tölfræði? Hún hét þetta bók sem ég las fyrir áratugum og er einhversstaðar hérna í kjallaranum, reyndar ensk svo bókarheitið er líklega How to lie with statistic?

Það kemur í ljós þegar hún er lesin að þegar tölfræði er sett fram í titlum og tíðindum þá er það oftar en ekki gert til þess að koma hálfsannleik eða hreinni lygi á framfæri. Og það á svo sannarlega við um þessa frétt sem stjórnarráðið sendir frá sér um kostnað við ESB umsóknina. 

Það að tilgreina "beinan kostnað"  sem raunverulegan kostnað er álíka gáfulegt og að tilgreina stimpilgjald af húsnæðisláni sem raunverulegt verð á húsi. Fyrir liðlega tilgreindi Ríkisútvarpið að beinn kostnaður forsætisráðuneytisins vegna umsóknarinnar væri kominn í heilar 18 þúsund krónur! Ætli hann sé orðinn 36 þúsund núna. Kostnaður sjávarútvegs- og landbúnaðarráðuneytisins var litlu meiri.

Samt vita allir sem hafa rekið inn í þessi ráðuneyti að stór hluti af annríki ráðuneyta og undirstofnana þeirra hefur nú í mörg ár farið í ESB málið. Fólki hefur verið fjölgað vegna umsóknarinnar og verkefnum ýtt út af borðinu. Allt til þess að ESB lestin geti haldið sinni ferð.

ESB viðræður hafa kostað 300 milljónir

Það eru kosningarnar sem gilda

- Er þetta ekki alveg svakalegt! Þið bara mælist ekki, sagði vinur minn sem ég hitti hér á gömlu Hlaða-hlöðunum í morgun.

- Nei, afhverju ættum við að gera það?

- Ja...

- Við erum rétt að byrja og það eru fáir ennþá sem tengja saman t.d. okkur Jón Bjarnason og hugtakið Regnboginn. Ég hef engar áhyggjur af því þó við mælumst ekki í könnunum. Við vorum ekkert að bjóða okkur fram vegna þeirra. Okkar kosning fer fram á kjördag, ekki fyrr og ekki síðar!

- En ef þið mælist ekki þá heldur fólk að það sé að tapa atkvæðinu sínu með því að kjósa ykkur!

- Jamm.

- Já, ef það næst enginn út á atkvæðið þá fellur það dautt.

- En þeir sem kusu um árið flokka sem notuðu völdin til að gefa vinum sínum eignir ríkisins. Hvað voru þeir að gera við sín atkvæði. Græddu nú allavega ekki á þeim. Eða við sem kusum VG í síðustu kosningum! Þetta er allt mjög afstætt. 

- Jú, kannski!

- Og hvað eiga ESB andstæðingar að kjósa í þessum kosningum. Hægri flokkarnir eru komnir í kíka í pakkann leik. Hinir flokkarnir líka. Við skulum bara sjá hvað gerist á kjördag og tökum öllu brosandi. 

Enda vor í lofti! 

Sjálfstæðisflokkur bætir við sig

Aðeins eitt framboð vill stöðva ESB lestina: X-J

... 

Þegar áróður ESB hér innanlands hefur verið stöðvaður með lokun Evrópustofu, slitum á viðræðum og stöðvun siðlausra aðlögunarstyrkja þá er sjálfsagt og eðlilegt að efna til kosninga þar sem allt samstarf okkar við viðskiptaþjóðir okkar í Evrópu og ESB verður lagt undir.

Sjá nánar http://bjarnihardar.blog.is/blog/bjarnihardar/entry/1293180

Stjórnmálin og staða ljóðsins

Um daginn var ég á beinni línu hjá DV. Fékk þar margar skemmtilegar spurningar og lokaspurningin var einkar góð en hún komst svo ekki með í prentútgáfunni. Ég birti hana hér til gamans:

Helgi Eyjólfsson

Sæll, Bjarni. Nú spyr ég þig bæði sem bóksala og stjórnmálamann; hefurðu áhyggjur af stöðu ljóðsins í dag?

Bjarni Harðarson

Nei, ekki ljóðsins sérstaklega. Ég hef sem bókaútgefandi gefið út fimm ljóðabækur og þekki þennan heim aðeins. Við þurfum vitaskuld að styrkja stöðu bókmenntanna í heild og niðurskurðurinn undanfarið hefur bitnað mjög á menningarstarfi. Menn átta sig ekki alltaf á því að grundvöllurinn að framförum og efnalegri velsæld liggur ekki síst í menningarstarfi, listaverki sem kveikir hugsun og fallegu ljóði sem gefur lífinu merkingu. 

 

 

Hægri patentin og "læk" á allt

Ég var aðeins að tala um patent í grein sem birtist á vef Heimssýnar, Neiesb.is En það eru fleiri en ESB sinnar sem laðast að hinum seiðandi patentum og setja læk á allt. 

Stjórnarandstaðan í landinu er komin á flótta. Ekki undan stjórnarliðinu enda hræðist þann söfnuð enginn. Það sem hægri flokkarnir óttast nú mest er að sitja uppi með sjálfa sig og eigin loforð. Þeir hafa lofað almenningi tugprósenta endurgreiðslu húsnæðisskulda, skattalækkunum og „læk" á allt sem öllum dettur í hug.

Þetta verða auðvitað varanlegar og endanlegar lausnir á öllum fjárhagsvandræðum enda hampaði varaformaður Sjálfstæðisflokksins því um daginn að framundan væru síðustu mánaðamótin undir hinni voðalega vondu vinstri stjórn. Eftir það verða væntanlega bara áhyggjulaus mánaðamót undir hægri stjórn sem gefur pening, banka og ríkisfyrirtæki öllum þóknanlegum.

Þegar fréttamenn spyrja stjórnarandstöðuna um það hvernig eigi að gera þetta allt og fyrir hvaða pening verður fátt um svör. Það verða bara einhver patent notuð og engin ástæða til að ræða tæknilegar útfærslur.

Á sínum tíma var það mjög góð patentlausn að gefa Björgólfum þessa lands bankana. Að vísu bara patent fyrir Björgólfana og það entist í frekar fá ár því innan skamms voru sömu menn alveg jafn fátækir og áður til, bæði fjár og anda. En varanlegt á því augnabliki sem það varð og sannarlega tókst að telja fólki um stund trú um að menn þessir hefðu borgað fyrir bankana. Sem var algerlega patent lygi.

Það er eins með patentin núna. Þó að það sé vitaskuld full ástæða til að leiðrétta húsnæðislánin eftir hrunið þá er það ekki lausn sem dugar öllum. Eftir sem áður sitja hinir fátækustu sem engar íbúðir eiga og enga möguleika hafa til að framfleyta sér á lægstu launum. Alvarlegasti misgengishópur hrunsins er vitaskuld sá hópur sem rétt hafði til hnífs og skeiðar fyrir hrun. Við kaupmáttarhrapið 2008 voru þessum hópi allar bjargir bannaðar og þarna er fólkið sem reiðir sig enn á matargjafir.

Smánarblettur Íslands er vitaskuld hvernig við höfum alla þessa öld horft á stéttabilið stækka. Fyrir kosningarnar núna er greinilega ekki í tísku að tala um fátæktina heldur á nú að nota ríkissjóð til að fita millistéttina. Það vita auðvitað allir að þegar kemur að raunverulegum vandamálum eins og sárri fátækt er ekkert patent til og hver nennir að tala um vandamál sem ekki á sér að minnsta kosti eitt gott patent!